อ่านอพยพ 14:1-18
15แล้วองค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสสั่งโมเสสว่า
“เจ้ามัวร้องขอเราอยู่ทำไม?
จงสั่งให้ชนอิสราเอลเคลื่อนไปข้างหน้าเถิด”
(อพยพ 14:15 อมธ.)
“...องค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงสู้รบแทนพวกท่านเอง
ท่านเพียงแต่นิ่งไว้เถิด” (อพยพ 14:14 อมธ.)
ผมไม่รู้ว่าท่านคิดอย่างไร
แต่ผมเอง มั่นใจร้อยเปอร์เซ็นต์ว่า ประชาชนอิสราเอลที่ติดตามโมเสส
จะร้องอื้ออึงขึ้นว่า...
“ท่านผู้นำ...คำแนะนำของท่านจะเป็นประโยชน์แน่...
ถ้าพวกเราสามารถที่จะสงบ และใจเย็นอย่างที่ท่านบอก”
“แต่ท่านโมเสส...
ท่านไม่เห็นหรืออ้ายพวกทหารอียิปต์มันไล่ตามก้นเรามาติด ๆ?”
“ท่านไม่เห็นหรือว่าพวกเรากำลังเป็นหมาจนตรอกหาทางออกไม่ได้?...
แล้วยังจะให้สงบ และ นิ่ง อยู่หรือ?”
พวกเราหลายคนจะหวาดกลัวเสียขวัญในสถานการณ์วิกฤติเช่นนั้น
แต่นั่นเป็นเรื่องปกติธรรมดา ไม่ผิดปกติอะไร
ความจริงก็คือว่าเราท่านต่างเป็นปุถุชนคนธรรมดา
ชีวิตของเราตกอยู่ภาวะที่วิกฤติ
และเสี่ยงกับอันตราย และ ความตาย
แล้วจะไม่ให้หวาดผวาตกใจกลัวได้อย่างไร
ในเมื่อเรากำลังเข้าสู่ภาวะหน้าสิ่วหน้าขวาน แล้วผู้นำเพียงบอกเราว่า “ใจเย็น ๆ สงบไว้”
ดูเหมือนว่า...
มันไม่ช่วยอะไรเลย!?
แต่ท่านผู้อ่านครับ
วันนี้ผมอยากให้กำลังใจ
พระเจ้าจะไม่ยอมให้ท่านต้องตกอับอยู่ในสถานการณ์
“ทางตัน”
ในข้อที่
15
พระองค์บอกกับโมเสสว่า...
“เจ้ามัวร้องขอเราอยู่ทำไม?
จงสั่งให้ชนอิสราเอลเคลื่อนไปข้างหน้าเถิด”
บ่อยครั้งนัก ในความเป็นมนุษย์ปุถุชนของเรา เรายึดมั่นถือมั่นในพลังความสามารถของตนเอง
เชื่อและยึดมั่นในความรู้ที่เรามี ไว้วางใจในแผนงานที่เราคิดเอง
แล้วเราก็ตั้งความคาดหวังว่าเรื่องควรจะเป็นอย่างนั้นอย่างนี้
แต่เมื่อไม่เป็นอย่างคาดคิด เราก็เกิดความตึงเครียดและวิตกกังวล
แต่หากสิ่งที่เราคาดคิดมิใช่วิถีชีวิตที่พระเจ้าประสงค์ให้เรามีชีวิตเช่นนั้นล่ะ?
เราไม่ได้รู้เสียทุกครั้งหรือเสมอไปว่า
เราจะรับมือกับสถานการณ์จุดอับในชีวิตอย่างไร
และที่สำคัญกว่านั้น เราต้องไม่ลืม แต่ต้องตระหนักชัดว่า ใครที่อยู่เคียงข้างในชีวิตประจำวันกับเรา!
แต่เมื่อเรายอมรับความจริงว่า
ชีวิตเราปราศจากพลังอำนาจสูงสุดในตนเอง
แล้วสงบใจรับสถานการณ์ที่เข้ามาหาเรา
พระเจ้าก็ยังเป็นพระเจ้าที่เปี่ยมด้วยพลัง สิทธิอำนาจ
พระองค์จะนำเราไปยังอีกฝั่งหนึ่งของทะเลที่บ้าคลั่งปั่นป่วน
แล้วใช้ทะเลที่บ้าคลั่งนั้นขวางกั้นเรากับศัตรูที่ไล่ล่าชีวิตเรา
เพียงแต่ให้เราทุกคน “สงบ นิ่ง แล้วเคลื่อนไปข้างหน้า”
พระเจ้าบอกกับโมเสสว่า
จะมัวแต่ทูลขอต่อพระเจ้าทำไม ให้เคลื่อนฝูงชนไปข้างหน้า
พระเจ้าพร้อมจะกระทำพระราชกิจในส่วนที่พระองค์จะรับผิดชอบ
แต่เรามิใช่อยู่เฉย
ๆ หรือเอาแต่ร้องตะเบ็งทูลขอ จนลืมที่จะเคลื่อนไปข้างหน้า
แผนการของพระเจ้าสำหรับเราในวันนี้คือ
ให้เราแสดงออกถึงความเชื่อมั่นคงและไว้วางใจในพระเจ้า ด้วย “จิตใจสงบนิ่ง”
ให้เราทำตามพระบัญชาพระเจ้าด้วยการ
“เคลื่อนไปข้างหน้า” ตามทิศทางที่พระเจ้าทรงชี้นำ
ให้เราก้าวเข้าไปในปัญหาอุปสรรคที่ขวางหน้าเรา
ในเวลานั้นเองที่พระเจ้าทรงกระทำพระราชกิจของพระองค์ในชีวิตของเรา
เมื่อเท้าของประชากรพระเจ้าก้าวลงไปแตะน้ำในทะเล
พระเจ้าทำให้น้ำทะเลแหวกออกเป็นทางเดินสำหรับพวกเขา
พวกเขาเดินข้ามทะเลที่ปั่นป่วนด้วยความปลอดภัย
แล้วทะเลที่เคยเป็นอุปสรรคบ้าคลั่งสำหรับฝูงชนอิสราเอล
พระเจ้าใช้เป็นสิ่งกีดขวางและทำลายศัตรูที่จะมาเอาชีวิตของพวกเขา
และนี่คือพระราชกิจที่ทำในชีวิตประจำวันของเรา เป็นมหกิจที่มหัศจรรย์
ในวันนี้
เราจะได้เห็นมหกิจที่มหัศจรรย์ที่พระเจ้ากระทำ
เมื่อเราตัดสินใจ
“สงบ นิ่ง แล้วก้าวเคลื่อนชีวิตไปข้างหน้า”
เข้าร่วมในพระมหกิจที่มหัศจรรย์ดังกล่าว
ประสิทธิ์ แซ่ตั้ง
บ้านแม่แก้ดน้อย สันทราย เชียงใหม่
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น