อ่าน 1 พงศ์กษตริย์
19:1-15
ตลกมาก!!! คนที่วิ่งหนีจากเยเซเบล คือคนที่เรียกไฟลงมาจากฟ้า
คือคนที่ชนะในการประลองท้าทายกัน คือคนที่เรียกไฟลงมาจากสวรรค์
น่าเชื่อได้ว่า...
เอลียาห์ต้องการให้กองทัพทูตของพระเจ้าลงมาช่วยเขา
...ให้เขาเอาชนะเยเซเบล
แต่เมื่อเหตุการณ์ไม่ได้เป็นอย่างที่ตนคาดคิด สถานการณ์พลิกผัน
ถึงแม้เอลียาห์จะเป็นฝ่ายชนะในการประลองยุทธระหว่างเขากับเยเซเบล
แต่...เอลียาห์กลับเป็นฝ่ายถูกเยเซเบลไล่ล่าต่อ
เอลียาห์จึงรู้สึกว่า
“พอกันที” ไม่เอาละ เลิกสู้ดีกว่า
ในชีวิตประจำวันท่านเคยรู้สึกเช่นนี้ไหม?
ขอให้พระวจนะได้ตรัสกับท่านในเวลานี้
และ ในเวลาต่อ ๆ ไป
สิ่งเลวร้ายเกิดกับท่านครั้งแล้วครั้งเล่าในชีวิต
มิใช่เพราะท่านไม่สำนึกในพระคุณของพระเจ้า
มิใช่เพราะท่านกบฎ หรือ กระด้างกระเดื่องต่อพระองค์
มิใช่เพราะท่านกำลังวิ่งหนีจากบางสิ่งบางอย่าง
มิใช่เพราะ เหตุผลในการหลบหนีของท่าน
แต่สาเหตุคือ ท่านรู้สึกว่า “พอกันที” “ข้าพระองค์ทนมามากพอแล้ว” (ข้อ 4 อมธ.)
แต่เพราะท่านรู้สึกว่าท่านมิได้เป็นคนที่พระเจ้าทรงเรียกให้เป็น(อย่างที่ตนคิด)
แต่ให้เรามีความเชื่อมั่นคงในพระเจ้า พระองค์มีแผนการสำหรับชีวิตของท่าน
ดังนั้น “จงกลับไปตามเส้นทางที่เจ้ามา” (อมธ. ข้อ 15)
แล้วพระองค์จะทรงกระทำพระราชกิจในชีวิตของท่าน!
เมื่ออ่านเรื่องของเอลียาห์ในตอนนี้
ทำให้ผมคิดถึงเรื่องของโยนาห์ที่หนีจากเส้นทางทรงเรียกของพระเจ้า
เขาซ่อนตัวแล้วหลับในเรือที่ไปคนละทิศกับที่พระเจ้าทรงเรียกให้ไป
ทะเลปั่นป่วน
คนในเรือตกใจ ผวาสุดขีดว่าจะเอาชีวิตไม่รอด
แต่...เมื่อโยนาห์ยอมจำนน แล้วให้คนในเรือโยนตัวเขาลงในทะเล
พระเจ้าเตรียมปลาใหญ่มางับเอาโยนาห์ “กลับไปทางเดิมที่เขาหนีมา”
พระเจ้าจึงใช้ชีวิตของโนอาห์ให้เกิดผลตามพระประสงค์ของพระองค์
วันนี้ให้เรา “หันกลับ” ไปบนเส้นทางที่เราหนีมา
เพื่อกลับไปที่ที่พระเจ้าใช้เราทำงานร่วมกับพระองค์
วันนี้คือจุดเริ่มต้นของชีวิตที่เกิดผลตามพระประสงค์
วันนี้คือจุดเริ่มต้นที่พระเจ้าทำงานในชีวิต และ
ผ่านชีวิตของเรา
วันนี้จึงเป็นวันที่พระเจ้าสร้างท่านขึ้นให้เป็นคนที่พระองค์ต้องการ
... ไม่ใช่เป็นคนที่ท่านอยากจะเป็น!
เราหนีพระเจ้ามาทางไหน... ให้เราหันกลับไปทางนั้น!
ประสิทธิ์ แซ่ตั้ง
บ้านแม่แก้ดน้อย สันทราย เชียงใหม่
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น