บ่อยครั้งที่ผู้นำที่เรียกตนเองว่าผู้รับใช้พระเจ้าและคนอื่น
กลับกลายเป็น “ผู้สร้างอาณาจักรของตนเอง”
แทนที่จะสร้าง “แผ่นดินของพระเจ้า”
ตามแบบอย่างของพระเยซูคริสต์ผู้นำผู้รับใช้ ผู้นำกลุ่มนี้มีพฤติกรรมที่น่าสังเกตคือ
1. เมื่อเขานำการประชุม
แม้เขาจะเปิดโอกาสให้คนอื่นแสดงความคิดเห็นแต่เขาก็จะไม่ยอมเปลี่ยนความคิดที่เขามีอยู่แล้ว เขาเปิดโอกาสให้มีการอภิปรายเป็นพิธีเท่านั้น
แต่คำตอบเขาได้ตัดสินใจไว้เรียบร้อยแล้ว
2. ถ้าเขาทำผิดเขาจะไม่ค่อยยอมรับ เขามักเข้าข้างตนเองว่า
ตนทำดีที่สุดแล้ว ไม่มีใครที่จะทำได้ดีกว่านี้
คนอื่นยังต้องเรียนรู้อีกมาก
3. ทีมงานมักทำงานด้วยในช่วงเวลาสั้น
ๆ เขาเก่งในการสรรหาคนเก่งเข้ามาร่วมทีม แต่กลับอ่อนแอในการรักษาคนทำงานที่ดีเหล่านั้น
เขาต้องการลูกน้องที่ตามใจเขามากกว่าเพื่อนร่วมคิดร่วมทำ
4. เขาไม่ค่อยยอมให้คนอื่นเทศนา ธรรมมาสน์เป็นเวทีสำหรับเขาเท่านั้น
ไม่ยอมให้คนอื่นใช้เวทีนี้ ยิ่งคนที่พูดเก่งสื่อสารมีประสิทธิภาพที่เขามองว่าเก่งกว่าตน
อย่าหวังจะได้โอกาสใช้เวทีนี้
5. เขากระทำต่อคนอื่นเป็นคนใต้อำนาจของเขา
เขาใช้คนอื่นเป็นเครื่องมือที่จะบรรลุเป้าหมายของตน
เป็นเครื่องมือที่จะสร้างอาณาจักรของเขา มากกว่าที่เป็นเพื่อนร่วมงาน มากกว่าการเป็นพี่น้องในพระคริสต์
6. เขาต้องการให้คนอื่นจงรักภักดีต่อเขาอย่างไร้เงื่อนไข
และมองว่าการแสดงความขัดแย้งเล็ก
ๆ น้อย ๆ ก็ถือว่าเป็นการขัดขืน การกบฏ
7. เขาขยายอาณาจักของตนแผ่กว้างออกไปแต่ไม่หยั่งรากลงลึกมั่นคง ในที่สุดอาณาจักรที่เขาสร้างขึ้นจึงขาดแคลนสาวกพระคริสต์ที่รับใช้จริงจัง
ผู้คนจะเริ่มรู้ถึงปัญหาลักษณะภาวะผู้นำแบบนี้
8. ผู้คนที่รู้จักผู้นำคนนี้ดีก็จะมีคำถามเกี่ยวกับคุณภาพชีวิตจิตวิญญาณของผู้นำคนนี้ พวกเขารู้ว่าผู้นำคนนี้เป็นอย่างไรเมื่อเขาลับตาคนอื่น
9. ผู้นำแบบนี้จะลงมือทำพันธกิจด้วยตนเองน้อยลง เขาอาจจะเคยเริ่มต้นด้วยการรับใช้คนอื่น
โดยจุดประสงค์เพื่อให้คนเหล่านี้มารับใช้ตนเองในที่สุด ความคิดความเข้าใจของเขาคือผู้นำไม่ต้องรับใช้คนอื่น
แต่คนอื่นจะต้องรับใช้ผู้นำ
10. เป็นสิ่งยากสำหรับผู้นำประเภทนี้ที่จะมีการอธิษฐานเป็นสิ่งแรกในชีวิตของเขา คงไม่น่าแปลกใจที่ผู้นำประเภทนี้พึ่งพิงความสามารถของตนเอง
มิใช่พึ่งพิงในพระเจ้า
11. ผู้นำพวกนี้ไม่คิดที่จะมีคนอื่นมาสืบทอดการเป็นผู้นำต่อจากตน เขาอาจจะพูดถึงเรื่องการเกษียณอายุในบางด้าน
แต่มักเป็นเพียงการพูดเท่านั้น ลึก ๆ แล้ว ผู้นำพวกนี้จะไม่ยอมออกจากตำแหน่งง่าย ๆ
เราอาจจะตัดสินผู้นำพวกนี้จริงจังไปหน่อย
แต่เราก็พึงระมัดระวังว่า ตัวเราเองกำลังเป็นผู้นำบนวิถีที่ไม่เหมาะสมเช่นนี้ ความภาคภูมิใจในตนเอง
ความหยิ่งผยองมักเป็นตัวหลอกล่อผู้นำคริสตชนให้หลงทางเสมอ
ประสิทธิ์ แซ่ตั้ง
บ้านแม่แก้ดน้อย
สันทราย เชียงใหม่
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น