พูดกันตรงไปตรงมาอย่างไม่เกรงใจ ทุกวันนี้คริสตชนเรา ต่างก็รู้อยู่เต็มอกว่า คำตอบสำหรับความกลัวในจิตใจของเราคือ การที่เราจะมอบความกลัวทั้งสิ้นที่อาจจะเกิดขึ้นในชีวิตของเราไว้ในพระหัตถ์ของพระบิดาผู้ทรงครอบครองและควบคุมเหนือสรรพสิ่งทั้งสิ้น ความกลัวจึงถูกแทนที่ด้วยความเชื่อศรัทธา!
แต่ในความจริงแล้ว เมื่อเราต้องเผชิญหน้ากับสถานการณ์จริงในชีวิตประจำวัน เหตุการณ์เหล่านั้นกลับทำให้เราหมดทางสู้ ตกอยู่ในวังวนความวิตกกังวลที่กำลังดูดเราลงลึกไปทุกที ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอนาคตลูกหลานของเรา สภาพการณ์ชีวิตแต่งงานของเรา การไม่รู้ว่าจะรับมืออย่างไรในการงานที่รับผิดชอบ บาดแผลและความเจ็บช้ำจากความสัมพันธ์ในชีวิต และอีกจิปาถะที่หนักหนาสาหัส
เมื่อเราต้องเผชิญกับสิ่งร้าย ๆ ในชีวิตประจำวันดังกล่าว เรามองหาคำตอบสำหรับการจัดการวิกฤติในชีวิต ยุคนี้หลายต่อหลายคนหันหาคำตอบจาก “กูเกิล” ก่อนที่จะหันหน้าเข้าหา “กำลังและความเข้าใจจากเบื้องบน” ที่มาจากพระบิดาเจ้าของเรา เราพยายามที่จะลงมือจัดการด้วยปัญญาและความสามารถอันน้อยนิดและจำกัดของเราเอง ด้วยคาดหวังว่า จะสามารถจัดการชีวิตของเราตามที่เราต้องการ ตามกระแสความต้องการของสังคมปัจจุบัน และมักพบความจริงว่า เราพยายามจัดการชีวิตของเราไปในทางที่เกิดผลผิดพลาดมากขึ้น แล้วจนถึงภาวะที่เราไม่สามารถรับมือวิกฤตินั้นต่อไป แล้วเราก็วนกลับไปกลับมาในวังวนเดิม ๆ เราได้รับความเจ็บปวดในชีวิตจากบาดแผลที่เผชิญกับสถานการณ์ที่เราไม่สามารถควบคุมได้ ซ้ำแล้วซ้ำอีก
แล้วนี่เราจะบอกว่า เราคริสตชนเชื่อว่าพระเจ้าพระบิดาของเราผู้ทรงครอบครองและควบคุมสรรพสิ่งทั้งสิ้นได้อย่างไร? เราคงอยู่ในความจริงเพียงแค่ว่า เรา “คิดว่า” ไม่ใช่ “เราเชื่อว่า” ถ้าเราเชื่อว่าพระเจ้าพระบิดาทรงเป็นพระเจ้าที่ทรงครอบครองและควบคุมทุกสิ่งในจักรวาลนี้จริง เราจะต้องวางใจพระเจ้าในเรื่องนั้นต่างหากมิใช่หรือ?
เพราะถ้าเราเชื่อเช่นนั้นจริง ๆ เราควรจะต้อง “ไว้วางใจ” ในพระเจ้าพระบิดาองค์นี้ที่เราเชื่อศรัทธา
จำเป็นอย่างยิ่งที่คริสตชนต้องกลับมา “คิดใคร่ครวญลงลึก” ว่า การดำเนินชีวิตประจำวันที่แสดงชัดเจนว่า เราไว้วางใจในพระเจ้าพระบิดาว่าทรงครอบครองและควบคุมทุกสิ่งในสากลจักรวาลแค่ไหน?
ถ้าเราเชื่อวางใจว่าพระบิดาทรงครอบครองและควบคุมทุกสิ่งในสากลจักรวาลจริง ๆ แล้ว...
W เราควรมีการดำเนินชีวิตประจำวันแบบไหน?
W เราจะต้องดำเนินชีวิตประจำวันแตกต่างจากที่เรามีอยู่ในตอนนี้อย่างไร?
W เราจะไว้วางใจพระเจ้าพระบิดาอย่างไร แค่ไหน?
W เราจะต้องมีชีวิตที่รู้จักและยอมรอคอยอย่างไร?
W แล้วเราจะ “ปล่อยและวาง” การติดยึดตามกระแสสังคมโลกนี้อย่างไร? แค่ไหน?
W แล้วหันกลับมามอบกายถวายชีวิตทั้งสิ้นของเราแด่พระเจ้าพระบิดาได้หรือยัง?
ความจริงก็คือว่า ความวิตกกังวลไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไรเลย แต่ความไว้วางใจในพระเจ้าต่างหากที่จะเปลี่ยนทุกอย่างได้!
ประสิทธิ์ แซ่ตั้ง
บ้านแม่แก้ดน้อย สันทราย เชียงใหม่
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น