ขอทานแห่งสวรรค์

นี่แน่ะ เรายืนเคาะอยู่ที่ประตู… วิวรณ์ 3:20

โอ จงไตร่ตรองข้อความนี้อีกครั้งหนึ่ง และ
เรียนรู้ถึงความถ่อมขององค์พระผู้เป็นเจ้าจากข้อพระคัมภีร์ข้างต้น

28บรรดาผู้ทำงานเหน็ดเหนื่อยและแบกภาระหนัก จงมาหาเรา และเราจะให้ท่านทั้งหลายหายเหนื่อยเป็นสุข 29จงเอาแอกของเราแบกไว้ แล้วเรียนจากเรา เพราะว่าเราสุภาพและใจอ่อนน้อม และจิตใจท่านทั้งหลายจะได้พัก 30ด้วยว่าแอกของเราก็พอเหมาะ และภาระของเราก็เบา” (มัทธิว 11:28-30)

นี่คือคำเชิญด้วยพระมหากรุณาธิคุณ
สำหรับผู้ที่ปรารถนาที่จะประสบกับศานติสุข
ต้องการหายเหนื่อย และ ความรู้สึกพึงพอใจที่แท้จริงในชีวิต
ซึ่งไม่สามารถแสวงหาพบจากโลกนี้
คำตอบต่อสิ่งที่มนุษย์ทั้งหลายปรารถนาต้องการ
เป็นคำตอบวิงวอนจากองค์พระผู้เป็นเจ้าที่ว่า
“จงมาหาเรา และ เราจะให้เจ้าหายเหนื่อยเป็นสุข”

แต่สำหรับผู้ที่ไม่มีความรู้สึกที่ต้องการองค์พระผู้เป็นเจ้า
ผู้ที่ปฏิเสธพระองค์ด้วยความดื้อรั้น
ผู้ที่ปิดประตูชีวิตของเขา เพื่อองค์พระผู้เป็นเจ้าจะเข้าไปไม่ได้
พระองค์จะรอคอยด้วยใจถ่อมและห่วงใย
จนกว่าคนเหล่านี้จะยอม “เปิดชีวิตของตน” แด่พระองค์
แม้องค์พระผู้เป็นเจ้าจะพบว่าประตูหัวใจทั้งหมดเหล่านั้นจะปิดแน่นและมีสิ่งที่ กีดกัน ขวางกั้น
องค์พระผู้เป็นเจ้ายืนหน้าประตูเฉกเช่นขอทาน
เคาะประตูนั้น ครั้งแล้วครั้งเล่า
ขอทานผู้ยิ่งใหญ่แห่งสวรรค์ที่เปี่ยมล้นด้วยใจถ่อม

สำหรับคนที่ “ปิดประตู” ชีวิตของเขาต่อท่าน หรือ
คนที่ลืมท่าน หรือ คนที่ปฏิเสธท่าน
ท่านจงอย่าคิดว่าคนเหล่านี้ไม่มีความจำเป็นสำหรับท่าน หรือ
ปล่อยให้คนพวกนี้คอยอยู่ที่นั่น อยู่อย่างนั้น
ท่านจะคิดเช่นนั้นไม่ได้
ท่านจงระลึกเสมอถึง “ขอทานแห่งสวรรค์” และ
เรียนรู้จากใจที่ถ่อมขององค์พระผู้เป็นเจ้า

ท่านจงเรียนรู้ถึงคุณค่าแห่งความสุข ศานติ และ
การผ่อนพักจากพระองค์ผู้เป็นพระเจ้าของท่าน และ
เรียนรู้ที่จะอธิษฐานอย่างไม่หยุดยั้งอย่างองค์พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าแห่งเบื้องบน
จนกว่าจิตวิญญาณของท่านจะได้ผ่อนพักและพบศานติสุขในพระองค์