จนกระทั่งเจ้าแก่ เราก็คือผู้นั้น
เราจะอุ้มชู(ค้ำจุน)เจ้าจนเจ้าผมหงอก
เราได้สร้าง(เจ้า) เราจะแบก(ฟูมพัก)ไว้
เราจะอุ้มชูและเราจะช่วยกู้(เจ้า)
(อิสยาห์ 46:4 มตฐ. ข้อความในวงเล็บสำนวน อมต.)
ในส่วนลึกแล้ว
ผู้สูงอายุต้องการซึ่งกันและกัน!
ในช่วงวัยที่สูงอายุร่างกายคงไม่พัฒนาแข็งแรงขึ้นเหมือนวัยหนุ่มสาว หรือ
เราคงไปหยุดความเสื่อมและอ่อนแรงของร่างกายไม่ได้ แม้เวลาชีวิตยังคงเคลื่อนต่อไปไม่หยุด
บางครั้งชีวิตในวัยนี้เกิดวิกฤติกระทันหัน
หวังเป็นอย่างยิ่งว่า ผู้สูงวัยอย่างเรา
จะสูงด้วยวุฒิภาวะที่จะไม่ยอมหลีกลี้หนีจากวิกฤตินั้น
เมื่ออายุเพิ่มขึ้น ผ่านวันเวลามากขึ้น พูดง่าย ๆ แก่มากขึ้น
ชีวิตฉันก็เชื่องช้าลง หลายส่วนอ่อนแรงลง หัวเข่า ข้อต่อติดขัดบ่อยขึ้น
ฉันรู้ว่าฉันหลีกเลี่ยง
หรือ หลบลี้ การเปลี่ยนแปลงของสิ่งเหล่านี้ตามกาลเวลาไม่ได้
เสียงภายในชีวิตกระซิบให้ฉันพัฒนาเพิ่มพูนความสงบสันติในชีวิตมากขึ้นต่อเนื่อง
ตอนนี้
ฉันถูกปลดปล่อย(หรือ ปลดออก)จากงานที่เคยทำประจำ
และ ว่างเว้นจากสิ่งเดิม ๆ ที่เคยรับผิดชอบ
ฉันจินตนาการเห็นภาพผู้สูงวัยกำลังนั่งในเก้าอี้โยก
ที่ระเบียงบ้าน
เขายอมเป็น ยอมทำ
ตามสภาพชีวิตที่ธรรมชาติขับเคลื่อนเข้ามาในชีวิตของเขา
แต่ฉันว่า
ผู้สูงวัยไม่จำเป็นที่จะต้องมีชีวิตตามที่ว่านี้
แม้ความเสื่อมถอยจู่โจมเข้ามาในชีวิตของเรา
เราก็ยังจะมีชีวิตที่ต้องเคลื่อนไปเช่นนั้น
ไปอีกระยะหนึ่ง อาจจะเป็นช่วงเวลาที่สั้นหรือยาว
แล้วการเปลี่ยนแปลงระลอกใหม่ก็จะคืบคลานเข้ามาหาเรา
ความสงบ นิ่ง สันติสุข
จะมีความสงบ สันติ
และความนิ่ง เกิดขึ้นในชีวิตของเราได้อย่างไรเมื่อชีวิตยังมีความรู้สึก
แต่ความเจ็บปวดด้วยจิตใจที่รักเมตตากรุณาจะเดินเคียงข้างด้วยความชื่นชมยินดี
สิ่งที่ผู้สูงอายุกลัวนักกลัวหนาในชีวิตวัยนี้คือ
กลัวที่จะล้มลง
ในที่นี้หมายถึงการล้มลงของร่างกาย
เช่น การลื่นหกล้มในห้องน้ำ
ทำให้กระดูกซี่โครงร้าว หรือ หัก
ต้องนอนพักฟื้นเป็นเวลานาน
แต่อย่างไรก็ตาม สิ่งที่กลัวมากกว่านี้ในผู้สูงอายุคือ ในขณะที่ตนกำลังจะล้มลง หรือ
จะพลาดพลั้งไปในชีวิต
จะมีใครหรือไม่ที่อยู่เคียงข้างแล้วช่วยคว้าช่วยฉุดยึด หรือ ค้ำจุนพยุงเราไว้ไม่ให้ล้มหรือไม่ และกลัวว่าชีวิตของตนเองจะเข้าสู่สภาพที่ไม่สามารถที่จะช่วยตนเองได้
ผู้สูงอายุกลัวอีกว่า เมื่ออายุสูงขึ้น ๆ ไม่มีใครที่จะมาดูแลตนได้ ต้องถูกส่งเข้าไปอยู่ในบ้านพักคนชรา ที่ต้องพึ่งพิงคนดูแลในสถานที่นั้น และต้องพึ่งพิงเครื่องมือต่าง ๆ ในการดำรงชีวิตอยู่ แล้วชีวิตของตนจะเป็นอย่างไร
แต่ในสภาพชีวิตเช่นนี้ที่ขาดที่พึ่ง
หาที่เกาะยึดในชีวิตไม่ได้
เราต้องระลึกและตระหนักชัดเสมอว่า
เราสามารถพึ่งพิงและเกาะยึดองค์พระผู้เป็นเจ้าได้ ผู้เผยพระวจนะ โฮเชยา
ได้ให้ภาพแห่งการเลี้ยงดูเอาใจใส่ เอฟราอิม
หรือ อิสราเอล เหมือนพระเจ้าทรงเลี้ยงดูเอาใจใส่เด็กที่สะดุดและล้มลงง่าย
แต่พระเจ้าทรงอุ้มอิสราเอลที่ล้มลงขึ้นใหม่ (โฮเชยา 11:3-4) ดังนั้น
จงไว้วางใจว่า พระเจ้าจะทรงค้ำจุนเราเมื่อแก่ตัวลง เราสามารถที่จะพึ่งพิงในพระคุณของพระองค์ และที่จะทรงเป็นกำลังชีวิตแก่เราในแต่ละวันได้
ในวัยที่อายุกำลังสูงหรือเพิ่มมากขึ้น
ข้อพระคัมภีร์ที่ย้ำเตือนและเป็นกำลังใจเสมอคือ
พระเจ้าผู้ดำรงเป็นนิตย์เป็นที่อาศัยของท่าน
และพระกรนิรันดร์รองรับท่านอยู่...
(เฉลยธรรมบัญญัติ 33:27 มตฐ.)
พระกรนิรันดร์ของพระเจ้า
เป็นพระหัตถ์แห่งการค้ำชูหนุนเสริมสำหรับทุกคน
ทุกวัย
ไม่ว่าเราจะมีอายุแค่ไหนก็ตาม
ประสิทธิ์ แซ่ตั้ง
บ้านแม่แก้ดน้อย สันทราย เชียงใหม่
E-mail: prasit.barnabus@gmail.com
081-2894499
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น