ก็ทรงกันแสงสงสารกรุงนั้น ตรัสว่า
“โอ เราอยากให้ตัวเจ้ารู้ในเวลานี้ว่า สิ่งใดสร้างสันติ
แต่เดี๋ยวนี้สิ่งนั้นถูกซ่อนไว้จากตาของเจ้าแล้ว...
บรรดาผู้เหน็ดเหนื่อยและแบกภาระหนัก
จงมาหาเรา และเราจะให้ท่านทั้งหลายได้หยุดพัก”
(TBS02b: ลูกา 19:41-42; มัทธิว 11:28)
เมื่อท่านคิดคำนึงถึงผู้คนที่ท่านได้พบเห็น
หลายชีวิตต้องตกอยู่ในความปวดร้าว
ท่านเคยคิดบ้างไหมว่า
หัวใจขององค์พระผู้เป็นเจ้าจะเจ็บปวดแค่ไหน
ที่เขาคนนั้นต้องประสบกับ
ทุกข์ภัยและความหายนะในชีวิต
จนได้รับความปวดร้าวเช่นนั้น
ถ้าพระเยซูคริสต์ทรงเห็นเมืองใหญ่และร้องไห้เพราะเมืองนั้น
พระองค์จะร้องไห้…
เพราะความปวดร้าวทรมานของบรรดาคนที่มีจิตใจทุกข์ระทมเหล่านี้มากกว่าสักเท่าใด
ชีวิตของคนเหล่านี้ที่แสวงหาทางจะมีชีวิตที่ดีกว่า
โดยปราศจากการช่วยเหลือค้ำหนุนจากพลังขององค์พระผู้เป็นเจ้า
“เขาไม่ได้เข้ามาหาพระคริสต์เพื่อเขาจะมีชีวิต”
ท่านจงใช้ชีวิตที่ท่านมีอยู่ในวันนี้ ที่จะนำคนรอบข้างมาเชื่อมสัมพันธ์กับพระองค์
ซึ่งเป็นแหล่งแห่งความสุขและจิตใจที่สงบศานติสำหรับบรรดาชีวิตทั้งหลาย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น