27 มกราคม 2553

พระเจ้าผู้ประทาน

พระเจ้าทรงเป็นผู้ประทานที่ยิ่งใหญ่ พระองค์ให้อย่างไม่มีขีดจำกัด
แต่ในความคิด ความเข้าใจของมนุษย์กลับเป็นตัวจำกัดพลานุภาพแห่งการให้ของพระองค์
ดังนั้น ความคิด ความเข้าใจของมนุษย์จึงเป็นตัวขวาง อุดตัน ท่อแห่งพระพรขององค์พระผู้เป็นเจ้า
วันนี้ให้เราตรึกตรองจากประสบการณ์ของเราแต่ละคนว่า
พลานุภาพขององค์พระผู้เป็นเจ้ามีขีดจำกัดหรือไม่?

เมื่อมนุษย์ ทูลขอจากองค์พระผู้เป็นเจ้า
เขาทูลขอในสิ่งที่ด้อยค่าตามความคิดที่จำกัด(พลานุภาพแห่งการให้ของพระองค์)
เขาทูลขอด้วยความเชื่อที่พร่อง อ่อน ด้อย และพิการ
การทูลขอของมนุษย์จึงเป็นไปอย่างดูถูก ดูหมิ่น ลดทอนคุณค่าแห่งการให้ขององค์พระผู้เป็นเจ้า
เราได้ผิดต่อองค์พระผู้เป็นเจ้าในเรื่องนี้

องค์พระผู้เป็นเจ้าปรารถนาที่จะให้ของประทานอันทรงคุณค่าตามน้ำพระทัยของพระองค์แก่มนุษย์
แต่มนุษย์กลับพอใจสิ่งที่ด้อยค่าและไร้คุณตามความต้องการของตนเอง
จำกัดสิ่งที่ทูลขอจากพระองค์เป็นเพียง “สิ่งที่โกโรโกโส” ที่ไม่มีความสมบูรณ์
นี่มนุษย์ก็หมิ่นประมาทต่อพระผู้ทรงประทาน

ให้เราทูลขอความปรารถนาของเราด้วยความจริงใจ
แต่ให้พระเจ้าประทานตามความเหมาะสม ตามน้ำพระทัยของพระองค์
ให้เราเปิดใจรับของประทานด้วยความไว้วางใจ ด้วยใจขอบพระคุณ ด้วยความปีติชื่นชมในพระสัญญา
ส่วนการที่พระเจ้าจะทำอย่างไรที่จะทำให้พระสัญญาของพระองค์สำเร็จเป็นจริงนั้น
มิใช่ธุระของมนุษย์ ที่จะไปคิดไปวิตกกังวลแทนองค์พระผู้เป็นเจ้า
เป็นการผิดอย่างยิ่งที่มนุษย์จะไปจำกัดพลานุภาพแห่งการให้ของพระองค์

ในวันนี้ จงทูลขอต่อพระองค์ด้วยความเชื่อวางใจที่เปิดกว้าง
คาดหวังตามพระสัญญาของพระองค์(มิใช่ความปรารถนาของตนเอง)
แล้วเราจะได้รับของประทานที่ทรงคุณและเปี่ยมค่า
เกินความคิด ความเข้าใจ และความคาดหวังของเราด้วยใจชื่นชมยินดี

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น