20 มกราคม 2553

ชีวิตหลงทาง

ข้าแต่พระเยซูคริสต์เจ้า
โปรดทรงนำย่างก้าวของข้าพระองค์ในแต่ละวัน
เพื่อข้าพระองค์จะไม่ได้หลงจากทางแห่งชีวิต

พระสุรเสียงตรัสแก่จิตใจของผมว่า
“ลูกของเราเอ๋ย
ไม่มีทางใดที่จะป้องกันเจ้าจากการหลงทางแห่งชีวิต
นอกจากเจ้าจะต้องอยู่ใกล้ชิดสนิทแนบกับเราเสมอ
อย่าให้ความสนใจวอกแวกไปยังสิ่งอื่นที่ล่อล้อมตัวเจ้า
อย่าให้เจ้าเผลอตกลงอยู่ใต้อำนาจของการทดลอง
อย่าให้ใคร หรือ สิ่งใดที่ขวางกั้นกลางระหว่างเรากับเจ้า”

ในความสงบเงียบของเช้าวันใหม่ ผมได้รับการทรงยืนยันอีกว่า
“จงมั่นใจเถิด
เจ้าจะไม่หลงทางตราบใดที่เจ้าอยู่เคียงข้างเรา
จงรู้เถิดว่า เพราะเราเป็นทางที่เจ้าจะต้องเดินไป
ไม่มีสิ่งใดที่จะกีดกันเจ้าจากการเดินบนเส้นทางนี้
ไม่มีสิ่งใดที่จะทำให้เจ้าหลงไปจากทางนี้
นอกจากตัวเจ้าเองตัดสินใจละทิ้งจากทางนี้เท่านั้น”

องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงสัญญาว่า
“เราสัญญาที่จะให้ศานติสุขแก่เจ้ามิใช่ความว่างเปล่าในชีวิต
เราจะให้จิตใจที่ได้รับการผ่อนพักและเมตตา มิใช่การกดดัน”

เราเคยกล่าวแล้วว่า
“ในโลกนี้เจ้าจะประสบความทุกข์ยาก”
ดังนั้น เมื่อมีสิ่งตรงกันข้ามจากพระสัญญาเกิดขึ้น
เจ้าต้องไม่รู้สึกว่าล้มเหลวในชีวิต หรือ
เจ้ามิได้รับการทรงนำ”

แต่เราได้กล่าวต่อไปอีกว่า
“ในโลกนี้เจ้าจะประสบความทุกข์ยาก
แต่จงชื่นใจเถิด เพราะเราชนะโลกแล้ว”

พระองค์ให้บทเรียนชีวิตจากประสบการณ์ของพระองค์ว่า
“จงเรียนจากเรา ถึงพลังแห่งชัยชนะเหนือ...
การถ่มน้ำลายรด
การทุบตี
การเข้าใจผิด
การถูกทอดทิ้ง
ความอ้างว้างเปล่าเปลี่ยว
การถูกตรึงและประจาน
แต่เหตุการณ์เหล่านี้มิได้ทำให้ต้องสิ้นหวัง สิ้นคิด สิ้นกำลัง
แต่เรากลับร้องจากกางเขนว่า “สำเร็จแล้ว””

ที่สำเร็จมิใช่เพราะความเจ็บปวด การทุบตี และ การทรมาน
แต่เพราะพระราชกิจของพระเจ้าที่ทรงมอบหมายได้กระทำสำเร็จ

จงให้ข้อคิดข้างต้น เป็นกำลังใจ กำลังความคิด และกำลังชีวิตของท่านในวันนี้
ท่ามกลางความล้มเหลว(ในสายตาของมนุษย์)
เหตุการณ์มิได้เป็นไปอย่างที่คิด
การถูกดูหมิ่น ลดค่า
ไม่มีใครเข้าใจ
การถูกทอดทิ้งให้เดียวดาย
การทนทุกข์อย่างสุดกำลัง
ท่ามกลางสถานการณ์เช่นนี้เองที่...
พระสหายและเหล่าทูตสวรรค์กำลังเตรียมร้องประสานเสียงกันว่า “สำเร็จแล้ว”

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น