ใครบ้างที่อยากล้มเหลว? ยกมือขึ้นหน่อย!
แต่ถ้าเราจะพูดจากประสบการณ์ตรงของเราทุกคน เราไม่สามารถที่จะปฏิเสธได้ว่า
ความล้มเหลวเป็นส่วนหนึ่งหรือก้าวขั้นหนึ่งของชีวิต
เฉกเช่นเด็กจะสามารถเดินได้อย่างแคล่วคล่องก็ต้องผ่านการล้มมาทั้งนั้น อย่างที่ โธมัส เอ. เอดิสัน เคยกล่าวประโยคอมตะไว้ว่า “ข้าพเจ้าไม่ได้ล้ม แต่ข้าพเจ้าเพียงค้นพบ 10,000 วิธีที่ยังไม่สำเร็จ”
ในชีวิตนักคิดค้นนักประดิษฐ์ที่ลือชื่อของโลกกำลังบอกกับเราว่า ไม่มีความสำเร็จใดที่ปราศจากความล้มเหลว
ความล้มเหลวคือก้าวขั้นที่นำไปสู่ความสำเร็จ!
ใครก็ตามที่มุ่งมั่นตั้งใจมุ่งหน้าไปสู่เป้าหมายที่ล้ำค่าของตนมีโอกาสที่จะทำผิด
หรือ ตัดสินใจพลาดได้ ดังนั้น
เมื่อมุ่งมั่นตั้งใจก้าวไปให้ถึงเป้าหมายเราต้องคาดหวังด้วยว่า
เราจะประสบพบเจอกับความผิดพลาดล้มเหลว
อย่างน้อยที่สุดต้องเตรียมใจรับสถานการณ์ความล้มเหลว มิใช่การยอมรับมันอย่างสิโรราบแต่เข้มแข็งพอที่จะเปลี่ยนความล้มเหลวเป็นบทเรียนที่จะเป็นพื้นฐานรองรับและหนุนส่งให้เราก้าวไปสู่ก้าวความสำเร็จที่เหมาะสมยิ่งขึ้น
และนี่คือที่มาของก้าวแห่งความสำเร็จที่มาจากความล้มเหลว และนี่คือบุคลิกอันโดดเด่นของผู้มีภาวะผู้นำ
ในข้อเขียนของ จอห์น แม็กซ์แวลล์ ที่กล่าวถึงเรื่อง “บางครั้งท่านสำเร็จ
บางครั้งท่านเรียนรู้” (SOMETIME YOU WIN
SOMETIME YOU LEARN)
หรือ ในฉบับแปลภาษาไทยใช้ชื่อเรื่องว่า
“ล้มเหลวแล้วต้องเรียนรู้”
ได้ให้ข้อคิดที่สำคัญบางประการดังนี้
1. มองหาสิ่งดี ๆ ในสถานการณ์ที่เลวร้าย
สำหรับ เอดิสัน เขามอง “ความล้มเหลว” ว่าเป็น 10,000 วิธีที่ไม่ใช่”
เขาคาดหวังว่าความล้มเหลวย่อมเกิดขึ้นได้ในการประดิษฐ์คิดค้นสิ่งใหม่ ๆ และมองค้นหา
“ประโยชน์” ที่ได้จากการไม่สำเร็จในครั้งนั้น ดังนั้น
เอดิสันจึงสามารถนำเอาสิ่งสำคัญที่ได้จากความล้มเหลวในการสร้างประโยชน์แก่ความสำเร็จ การมองสิ่งต่าง ๆ ในแง่ดีมีประโยชน์ มิใช่ศักยภาพที่ติดตัวคนใดคนหนึ่ง
แต่เป็นการที่แต่ละคนจะเลือกว่าจะมองในแง่มุมดีมีประโยชน์ หรือ
เลือกที่จะมองหาแต่สิ่งเลวร้ายและทำให้ตนเองมีแต่แย่กับแย่เท่านั้น นอกจากการมองด้วยสายตามุมมองที่ดี ๆ มีประโยชน์เท่านั้นยังไม่พอ
แต่ผู้มองคนนั้นต้องมีพลังภายในชีวิตที่จะกระตุ้นให้เขามุ่งมั่นยืนหยัด ด้วยบุคลิกที่เข้มแข็งมั่นคง
2.
เป็นผู้ที่รับผิดชอบต่อความล้มเหลวด้วยการยอมรับความล้มเหลวที่เกิดขึ้น
เป็นการง่ายที่เราจะหา “แพะรับบาป”
ในความล้มเหลวที่เกิดขึ้น
หรืออ้างสาเหตุสัพเพเหระมากมายที่ทำให้เกิดความล้มเหลว
อาจจะเป็นคนที่ทำงานด้วย หรือ สภาพแวดล้อมรอบข้าง แต่เราต้องไม่ลืมว่า
ความล้มเหลวเป็นโอกาสของการเรียนรู้
ถ้าเรากล่าวโทษโยนกลองความล้มเหลวให้แก่คนอื่น ก็เท่ากับว่าเรากำลังหลีกเลี่ยงลี้หนีจากบทเรียนนั้น
เราต้องตระหนักชัดว่าความรับผิดชอบของเราสำคัญยิ่งกว่าชื่อเสียงของเรา
ดังนั้นในสถานการณ์แห่งความล้มเหลวเราต้องรับผิดชอบ และจะต้องมีภาวะผู้นำที่มีความรับผิดชอบมากขึ้น
เพราะการที่คนรอบข้างสามารถเห็นถึงความมุ่งมั่นตั้งใจและเต็มใจยอมรับผิดชอบในความล้มเหลวที่เกิดขึ้นนั้น
ท่านกลายเป็นคนที่ผู้คนเหล่านั้น “ไว้วางใจ” ได้
และในเวลาเดียวกันก็เป็นเวลาที่จะใช้โอกาสที่เกิดความล้มเหลวนั้นที่จะพยายามมุ่งมั่นมากขึ้น
3. ไม่จมจ่อมอยู่ในความล้มเหลวที่ประสบ
สิ่งสำคัญที่เปลี่ยนความล้มเหลวเป็นการเรียนรู้คือ เมื่อล้มแล้วต้องสามารถลุกแล้วก้าวขาออกจากความล้มเหลวและมุ่งมั่นตั้งหน้าไปสู่ความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ที่ได้วางไว้
สิ่งที่จะต้องระมัดระวังคือความมุ่งมั่นตั้งใจของเราที่เอาจริงเอาจังกับสิ่งที่เรามุ่งมั่น ถ้าเรามุ่งเน้นกับความผิดพลาดล้มเหลวที่ผ่านมา ความตั้งใจของเราก็จะวนเวียนจมจ่อมอยู่แต่ในความผิดพลาดล้มเหลว
เราจึงไม่ได้ให้ความสนใจมุ่งเน้นของเราในสิ่งที่ถูกต้อง เราจึงเกิดความคิดความรู้สึกว่าเราจมลงในความผิดพลาดล้มเหลวลึกลงเข้าทุกที
จนถึงขั้นไม่สามารถถอนตนขึ้นจากหลุมโคลนแห่งความล้มเหลวนั้น
และต่อไปนี้คือพฤติกรรมของคนที่ไม่สามารถหลุดรอดออกจากสถานการณ์ที่เลวร้ายแห่งความล้มเหลวที่ตนประสบ
- มักเปรียบเทียบ: เมื่อประสบกับความล้มเหลวมักเปรียบเทียบความล้มเหลวตนเองกับคนอื่น หรือไม่ก็เปรียบเทียบสถานการณ์แวดล้อมที่ตนประสบว่ามันเลวร้ายกว่าคนอื่น
- ขุดค้นหาเหตุผลเข้าข้างตนเอง: พยายามบอกกับตนเองและคนอื่น ๆ ว่า ตนต้องมาแบกรับความผิดพลาดและความเจ็บปวดมากกว่าคนอื่น และเชื่อขนมยายกินได้เลยว่า แม้จะมีคนที่ช่วยปลอบให้กำลังใจเขา คนเหล่านั้นก็ไม่ได้เข้าใจสถานการณ์ที่คุณพยายามอธิบาย
- แยกตัวเองออก: แยกตนเองออกจากคนอื่น เพื่อเป็นการหลบเลี่ยงที่จะต้องไปรับมือกับความผิดพลาดล้มเหลวที่เกิดขึ้น หรือไม่ก็เก็บตัวแล้วสงสารตนเองกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น (หลบออกไปเลียแผลเงียบ ๆ คนเดียว)
- เศร้าเสียใจ: คร่ำครวญในสิ่งเลวร้ายที่เกิดขึ้น หรือ พยายามแก้ไขสถานการณ์ที่ผ่านพ้นไปแล้วทั้ง ๆ ที่ไม่สามารถกลับไปแก้ไขได้
- ขมขื่นใจ: เกิดความรู้สึกว่าตนเองตกเป็นเหยื่อของเหตุการณ์เลวร้ายที่เกิดขึ้นนั้น แล้วกล่าวโทษคนอื่นที่ทำให้เกิดสิ่งเลวร้าย
4. ลุกขึ้นเริ่มเผชิญหน้ากับสิ่งที่ท่านกลัว
ความล้มเหลวที่ประสบความสำเร็จ เป็นการตอบสนองของเราต่อความล้มเหลวที่เกิดขึ้นอย่างถูกต้อง
ด้วยการหาสิ่งที่ดี ๆ ในความล้มเหลวเหล่านั้น ด้วยการรับผิดชอบในความล้มเหลวนั้น ลุกขึ้นก้าวออกจากความล้มเหลว
แล้วริเริ่มที่จะลงมือทำจากบทเรียนรู้ดี ๆ ของความล้มเหลวนั้น
แล้วท่านล่ะตอบสนองต่อความล้มเหลวอย่างไร? แล้วท่านจะจัดการอย่างไรต่อพฤติกรรมของตนเองในการเผชิญหน้ากับความล้มเหลวที่เกิดขึ้น?
ประสิทธิ์ แซ่ตั้ง
บ้านแม่แก้ดน้อย สันทราย เชียงใหม่
E-mail: prasit.barnabus@gmail.com
081-2894499
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น