เมื่อท่านพบปะ หรือ คิดถึงใครบางคน อะไรเป็นความรู้สึกแรกที่ท่านมีต่อคน ๆ นั้น?
ความรู้สึกพอใจ
ความรู้สึกหงุดหงิด
ความรู้สึกโกรธ
ความรู้สึกกังวล ความรู้สึกไม่ชอบ
ฯลฯ
หรือท่านมีความรู้สึกชื่นชมคนนั้น มีความรู้สึกขอบคุณพระเจ้าที่คนนั้น ๆ นำสิ่งดี
ๆ มาในชีวิตของท่าน?
“ความรู้สึกชื่นชม
ขอบคุณ” เกิดขึ้นบนรากฐานของความสัมพันธ์
ความสัมพันธ์ของท่านมีต่อคน ๆ นั้น
ความสัมพันธ์ของท่านที่มีต่อพระเจ้า
และที่สำคัญคือท่านเห็นคน ๆ นั้นเป็นคนที่พระเจ้าทรงให้มาสัมพันธ์ในชีวิตของท่านอย่างไร
ให้เราทุกคนได้สำรวจลึกลงในจิตใจ
ความคิด ความรู้สึก จนถึงก้นบึ้งในชีวิตของเราว่า เมื่อวานนี้ท่านได้พบปะคนกี่คน?
ความรู้สึกแรกที่ท่านมีต่อแต่ละคนที่ท่านพบปะสัมพันธ์เมื่อวานนี้เป็นเช่นไร?
ท่านสัมพันธ์เกี่ยวข้องด้วยความรู้สึกชื่นชมในคนนั้น มีความรู้สึกปีติที่ได้พบได้สัมพันธ์ รู้สึกขอบคุณที่ได้พบได้ทำงานกับเขา
ท่านรู้สึกขอบพระคุณพระเจ้าที่ให้มีความสัมพันธ์กับคน ๆ นั้น ถ้า 10 คนที่ท่านพบปะสัมพันธ์เมื่อวานนี้ มีกี่คนที่ท่านรู้สึกตามที่กล่าวมานี้?
สำหรับเปาโลแล้ว ท่านกล่าวว่าเมื่อท่านคิดถึงพี่น้องในคริสตจักรฟีลิปปีท่าน
“รู้สึกขอบพระคุณพระเจ้า”
สำหรับความสัมพันธ์ที่ท่านมีในพี่น้องเหล่านั้น (ฟีลิปปี 1:3)
ซึ่งในสถานการณ์จริงของเราในปัจจุบันนี้ ไม่ว่าจะในที่ทำงาน ในครอบครัว
หรือ ในชุมชน บ่อยครั้งเมื่อเราต้องพบปะ
เกี่ยวข้องกับใครบางคน
เรามักเกิดความรู้สึกว่า
ทำไมเราต้องมาทำงานกับคนอย่างนี้?
เขาต้องการอะไรจากฉันกันแน่?
เขาจะสร้างปัญหาแก่เราเรื่องอะไรอีกนะ?
เขาจะมาเอาเปรียบฉันในเรื่องอะไรอีก?
แล้วเราจะจัดการอย่างไรกับคน ๆ นี้ดี?
มุมมอง ทัศนคติ
ประสบการณ์ความสัมพันธ์ที่มีผ่านมา
เรายอมให้มันเข้ามาติดยึดตรึงใจเราและมีอิทธิพลต่อการกำหนดความรู้สึกที่ดี/ที่เลวต่อคน
ๆ นั้น แล้วก็จะทำให้เกิดความรู้สึกที่ซ้ำย้ำเตือนและเลวร้ายยิ่งกว่าเดิม จนกลายเป็น “วงจรอุบาทว์”
ทางความสัมพันธ์
ที่เป็นพลังเงียบที่สร้างผลเสียต่อสุขภาพจิตของเรา ความสัมพันธ์ที่เรามีต่อคน ๆ นั้น ความสัมพันธ์ของเราที่มีต่อพระเจ้า ความสัมพันธ์ในที่ทำงาน หรือ ในครอบครัว หรือ
ในชุมชน
ประเด็นที่ท้าทายและเราต้องรู้เท่าทันคือ
เมื่อเรามีความสัมพันธ์กับใครบางคนยิ่งสัมพันธ์นานเท่าใดเรามักเมินเฉย
มองข้ามความสำคัญ หรือ คุณค่าที่มีในความสัมพันธ์นั้นใช่ไหม? หรือไม่
บ่อยครั้งในความสัมพันธ์ที่ยาวนาน
เรามักสนใจแต่สิ่งที่ผิดพลาดในคน ๆ นั้นแทนที่จะมองเห็นสิ่งดี ๆ ที่น่าชื่นชม
แทนที่จะมีมุมมองที่ทำให้เรามีความสัมพันธ์ที่ดีขึ้น และ
ทำให้เรามีความสุขร่วมกันเมื่อได้พบได้สัมพันธ์กัน
นี่คือเหตุผลว่าทำไม
“เรา” ถึงจะต้องเป็นฝ่ายที่จะ “เลือก” ที่จะมีมุมมอง
ทัศนคติที่มองผู้คนที่เราเข้าไปเกี่ยวข้องด้วยความรู้สึกที่เห็นคุณค่า รู้สึกชื่นชม
รู้สึกดีกับคน ๆ นั้น
จนนำไปสู่ความรู้สึกและสำนึกขอบพระคุณพระเจ้าได้เกิดขึ้นในชีวิตของเรา และนี่คือจุดที่เสริมสร้างสันติสุขในชีวิตของเรา
และมีผลกระทบต่อการเสริมสร้างและพัฒนาความสัมพันธ์ของเราที่มีต่อผู้คนที่เราพบปะสัมพันธ์
และ ความสัมพันธ์ของเรากับพระเจ้าที่เข้มแข็ง
มั่นคง และยั่งยืนขึ้น
วันนี้ในทุกช่วงของการทำงาน การพบปะผู้คน
ทั้งในครอบครัว ที่ทำงาน และ
ในชุมชน
อย่าลืมที่จะมีเวลาสงบในจิตใจ
ที่จะขอบพระคุณพระเจ้าสำหรับสิ่งดี ๆ ของคน ๆ นั้น ที่เราได้พบปะ พูดคุย ทำงาน และมีความสัมพันธ์ด้วย
และนี่คือการฝึกวินัยชีวิตสาวกพระคริสต์ด้วยครับ
วันนี้ เราจะกล่าวอย่างเปาโลได้ไหมว่า “ทุกครั้งที่ผมคิดถึงคุณ ผมขอบพระคุณพระเจ้า...”
ประสิทธิ์ แซ่ตั้ง
บ้านแม่แก้ดน้อย สันทราย เชียงใหม่
E-mail: prasit.barnabus@gmail.com
081-2894499
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น