ผู้นำที่เคียงข้างกับผู้ตาม

แล้วข้าพเจ้าบอกพวกเขาว่า

“ท่านเห็นแล้วว่า เรา ทุกข์ใจเพราะเรื่องใด
เยรูซาเล็มปรักหักพัง ประตูเมืองก็ถูกเผา
ให้(พวก)เรา ช่วยกันสร้างกำแพงเยรูซาเล็มขึ้นใหม่เถิด
เรา จะได้ไม่ต้องอับอายขายหน้าอีกต่อไป
เนหะมีย์ 2:17
(อักษรในวงเล็บเพิ่มเติมโดยผู้เขียน)

เนหะมีย์ เป็นคนธรรมดาที่มีตำแหน่งพิเศษเป็นผู้เชิญจอกเสวยของกษัตริย์อาทาเซอร์ซีสแห่งเปอร์เซีย เป็นผู้ที่มีหน้าที่การงานที่มั่นคงและประสบความสำเร็จในชีวิตการงาน เนหะมีย์ไม่มีอำนาจแต่เป็นผู้มีอิทธิพล เป็นที่ไว้วางใจของกษัตริย์ ยำเกรงพระเจ้าและห่วงใยกรุงเยรูซาเล็ม

เมื่อเนหะมีย์ได้ข่าวจากพี่น้องยูดาห์คนหนึ่งที่มาเยี่ยมท่าน ท่านซักถามถึงชีวิตความเป็นอยู่ของชาวยิวในกรุงเยรูซาเล็มที่เหลือรอดพ้นจากการถูกกวาดต้อนมาเป็นเชลย คนจากเยรูซาเล็มเล่าให้ท่านฟังว่า “คนที่เหลือซึ่งรอดพ้นจากการเป็นเชลย...มีความทุกข์และมีความอัปยศอย่างยิ่ง ประตูกำแพงก็ปรักหักพัง ประตูเมืองก็ถูกเผาไปแล้ว” (1:1-3, อมตธรรม)

เมื่อเนหะมีย์ได้ฟังเรื่องราวทั้งหมดแล้ว ท่าน “นั่งลงร้องไห้...ถืออดอาหาร...อธิษฐานต่อพระเจ้า...อยู่หลายวัน” (ข้อ 4) และนี่คือลักษณะผู้นำที่สำคัญเมื่อพบกับปัญหาแล้วนำปัญหานั้นพึ่งพิงในการทรงนำจากพระเจ้า จากนั้นท่านได้ใช้ “ศักยภาพ” หรือ “ของประทานจากพระเจ้า” คือการที่มีตำแหน่งในวังของกษัตริย์ในการจัดการปัญหาที่พบ จนกษัตริย์เป็นผู้ส่งเนหะมีย์ไปเยรูซาเล็มเพื่อจัดการปัญหาดังกล่าว (บทที่ 2) นอกจากลักษณะการเป็นผู้นำที่กล้าเสี่ยงภายใต้การทรงนำของพระเจ้า ยังกล้าที่จะสละตำแหน่งและความสุขส่วนตนเพื่อส่วนรวม ท่านเป็นผู้นำที่ร่วมในความทุกข์กับประชาชนยูดาห์ในกรุงเยรูซาเล็ม

ขอโปรดสังเกตคำว่า “เรา” และ “พวกเรา” ในข้อพระคัมภีร์ที่ยกมาข้างต้น แทนที่เนหะมีย์มาถึงกรุงเยรูซาเล็มเริ่มกระตุ้นให้ชาวเยรูซาเล็มลุกขึ้นสร้างกำแพงขึ้นใหม่ แต่สิ่งแรกที่ผู้นำอย่างเนหะมีย์แสดงออกชัดเจนคือการแสดงตนร่วมในความทุกข์ ปัญหา ความจำเป็นต้องการ และอนาคตของชาวเยรูซาเล็ม ดังนั้น ปัญหาที่พบจึงมิใช่ปัญหาของ “พวกเขา” หรือชาวเยรูซาเล็มต่อไป ตอนนี้เนหะมีย์มองกำแพงเมืองที่ปรักหักพังเป็น “ปัญหาของเรา”

แต่ลองคิดดูว่า ถ้าเนหะมีย์มิใช่ผู้นำแบบนี้แต่เป็นผู้นำที่เราพบมากมายในองค์กร สังคม และประเทศของเรา เมื่อถึงเยรูซาเล็ม และกล่าวกับผู้นำและผู้คนในเยรูซาเล็มเช่นนี้ว่า “พวกท่านกำลังตกในภาวะยุ่งเหยิงเลวร้าย พวกคุณย่อมรู้ดีว่าพวกคุณควรจะทำอย่างไร พวกคุณรู้ว่าจำเป็นต้องทำอะไรบ้าง ผมบอกได้เลยว่าพวกคุณต้องซ่อมแซมและสร้างกำแพงเยรูซาเล็มขึ้นใหม่ ถ้าผมจะช่วยอะไรได้บ้างบอกมาเลย พบผมได้ที่ห้องทำงานของผม ผมยอมรับความจริงว่า คนที่แก้ปัญหานี้ได้ดีที่สุดคือพวกคุณ เพราะนี่คือปัญหาของพวกคุณ ใครจะทำได้ดีกว่าคุณ เพราะคนที่ตกอยู่ในปัญหาย่อมรู้ปัญหาดีกว่าคนอื่น การซ่อมแซมกำแพงเยรูซาเล็มดำเนินการไปอย่างไรแค่ไหน โปรดรายงานให้ผมทราบด้วย ผมสนับสนุนพวกคุณในการแก้ปัญหาของพวกคุณ” ถ้าเนหะมีย์พูดเช่นนี้ ปฏิกิริยาตอบสนองของชาวกรุงเยรูซาเล็มจะเป็นอย่างไร? อย่างไรก็ตาม การพูดในทำนองนี้ของผู้นำฟังดูแล้วคุ้นหูของพวกเราในทุกวันนี้มิใช่หรือ?

การที่ผู้นำเข้าร่วมในความทุกข์ในปัญหาของผู้ที่เขานำย่อมเป็นการกระตุ้นหนุนเสริมที่ให้กำลังใจ และ พลังชีวิตแก่ผู้ตามของตน

ครั้งเมื่อ Lee Iacocca เป็นประธาน และ ซีอีโอ ของบริษัทไคส์เลอร์ (Chrysler)ในเวลานั้นบริษัทกำลังประสบกับวิกฤติปัญหาธุรกิจการผลิตรถยนต์ในปี 1979 เขารู้ว่าเขาจะต้องขอลดเงินเดือนของพนักงานเพื่อไม่ให้บริษัทต้องประสบกับภาวะล้มละลาย เขาพยายามผลักดันให้สภาผู้แทนราษฎรให้ค้ำประกันเงินกู้ของบริษัท แต่เขาก็ยังตกในสภาพที่ไม่เป็นที่ไว้วางใจของสหภาพแรงงาน เขารู้ว่า เขาจะต้องหาทางที่จะโน้มน้าวคนงานของบริษัทให้มีหัวใจร่วมกันให้เกิดผลประโยชน์สูงสุดแก่ไคส์เลอร์

Iacocca ได้เชิญผู้บริหารหลักของบริษัท และ ผู้บริหารของสหภาพแรงงานเข้าประชุม ในที่ประชุมนั้นเขาได้ประกาศว่า ปีหน้าเงินเดือนตลอดปีของเขาคือ 1 เหรียญสหรัฐ เกมพลิกด้วยการที่เขายอมเสียสละเงินเดือนของเขา Iacocca ได้พิสูจน์ให้เห็นว่าเขาให้ความสำคัญสูงสุดกับความอยู่รอดและความมั่นคงของบริษัทมากกว่าผลประโยชน์ส่วนตน เขาลงมาร่วมทุกข์กับคนงานในบริษัท เขากล่าวว่า “เราอยู่ในภัยพิบัตินี้ด้วยกัน และด้วยการร่วมมือกันเราสามารถที่จะฝ่าทะลุวิกฤติที่เลวร้ายนี้ได้” เขารู้และสัมผัสได้ว่าคนงานของเขาต้องได้รับความเจ็บปวดในชีวิตเมื่อทุกคนร่วมแรงร่วมใจร่วมชีวิตฝ่าอุปสรรคครั้งนี้

ถ้าผู้ตามรู้ว่าผู้นำร่วมทุกข์กับเขา พวก เขาสามารถร่วมกันในการขยับเคลื่อนภูเขาออกไปได้
สำหรับเนหะมีย์ พวกเขาสามารถซ่อมกำแพงเยรูซาเล็มขึ้นใหม่
ท่านในฐานะผู้นำ(ระดับไหนก็ตาม)ท่านจะร่วมทุกข์กับคนที่ท่านนำได้หรือไม่?
ท่านจะพูดว่า “ให้ พวกเรา ฝ่าทะลุวิกฤตินี้ไปด้วยกัน” ได้หรือไม่?