13 กรกฎาคม 2554

การสื่อสารด้วยเรื่องหรือคำพูดที่ตลก

บ่อยครั้งที่ผู้นำบางท่านต้องการให้การสื่อสารของตนมีรสชาติน่าสนใจ หรือคิดว่าเพื่อลดความเครียดในการสื่อสาร หรือคิดว่าสร้างความสนใจในผู้ฟัง มักจะใช้คำพูด หรือ การเล่าเรื่อง “ตลก” อย่างไม่ระมัดระวัง ทำให้เรื่อง “ตลก” ที่ตนเล่าตนพูดออกไปกระทบกระเทือนความรู้สึกของผู้ฟังบางคน ทำให้เหยียดลดคุณค่า หรือ ทำให้เขากลายเป็น “ตัวตลก” ในขณะนั้นด้วยความไม่ตั้งใจของผู้พูด ซึ่งนำความเสียหายมาสู่ผู้พูดอย่างยิ่งและยาวนาน (เพราะถูกฝังลึกในความรู้สึกและทรงจำของคนๆ นั้น) กลายเป็น “เรื่องตลก” ที่ “เล่นตลก” กับผู้พูดเสียเอง ดังนั้น ในการจะพูดหรือเล่าเรื่องตลกจึงมีข้อพึงระวัง ดังนี้

เลือกเล่าเรื่องตลกที่สร้างสรรค์และสร้างเสริมผู้ฟัง ถ้าจะให้เป็นเรื่องตลกที่ทำให้กลุ่มผู้ฟังได้หัวเราะด้วยกัน ขอให้เป็นเรื่องตลกในตัวคุณเอง(ตัวผู้พูดเอง) อาจจะเป็นเรื่องตลก จุดอ่อนของตนเอง เป็นเรื่องตลกที่เกิดขึ้นกับตัวคุณเอง และที่สำคัญถ้าต้องเกี่ยวข้องพาดพิงถึงคนอื่นขอให้เลือกเล่าเฉพาะเรื่องตลกจากสถานการณ์แวดล้อมมิใช่เรื่องตลกเพราะตัวบุคคล หรือ บุคลิกลักษณะของบุคคล เช่น พูดไม่ชัด ท่าทางที่แสดงออก หรือเป็นเรื่องตลกเกี่ยวกับชาติพันธุ์ของเขา เพราะเรื่องตลกเช่นนี้บางครั้งสร้างความอับอายแก่ผู้ฟังบางคนในกลุ่ม หรือบางครั้งถึงกับสร้างความรู้สึก “เจ็บ” จากการพูดตลกของเรา

เวลาใดที่ท่านจะสื่อสารด้วยเรื่อง “ตลก” ขอการพูดตลกครั้งนั้นพูดอย่างรู้เท่าทัน หรือ ได้พิจารณา ไตร่ตรอง เตรียมการอย่างรอบคอบ มิใช่พูดตลกโดยกลอนพาไป หรือ โดยบังเอิญ หรือ โดยไม่ตั้งใจ เพราะทุกครั้งที่จะใช้เรื่องตลกในการสื่อสาร ผู้ใช้จะต้องพิจารณาว่า เรื่องที่จะเล่านั้น สามารถสื่อสารอย่างสร้างสรรค์ดั่งใจไหม? เป็นเรื่องที่เล่าออกไปแล้วให้เกียรติและความเคารพต่อผู้เกี่ยวข้องหรือไม่? และเรื่องที่เล่าหลีกเลี่ยงจากการสร้างความเข้าใจผิด หรือ ความหมายสองง่ามสองแง่ในผู้ฟังหรือไม่? ถ้าเรื่องที่เล่าอาจจะนำมาซึ่งการสื่อสารที่ทำให้เกิดความเสื่อมเสีย หรือเสียหายแก่ผู้ฟัง หรือเป็นการลบหลู่ ลดทอนคุณค่า หรือทำให้ผู้ฟังกลายเป็นตัวตลกในวงสนทนา หรือมีความหมายสองง่ามสองแง่แล้ว เงียบเสียจะดีกว่า ดั่งมีผู้กล่าวว่า “...เงียบเสียจะเป็นปราชญ์แทนที่จะเป็นเปรตที่ผีเจาะปากให้มาพูด...”

สุภาษิต 12:18
มีบางคนที่คำพูดพล่อยๆ ของเขาเหมือนดาบแทง แต่ลิ้นของปราชญ์นำการรักษามาให้

มัทธิว 5:37
จริงก็จงว่าจริง ไม่ก็ว่าไม่ พูดแต่เพียงนี้ก็พอ คำพูดเกินนี้ไป มาจากความชั่ว(หรือ มารร้าย)

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น