ครอบครัวหย่าร้าง แตกแยก แยกทางกันเดิน
แยกบ้านกันอยู่...
กลายเป็นเรื่องที่คนในยุคปัจจุบันคุ้นชินทั้งๆ ที่ไม่ปรารถนาให้เกิดขึ้นกับชีวิตคู่ของตน มีคำแนะนำ การให้คำปรึกษามากมาย และต่างมีความเห็นว่า คนใดคนหนึ่งในคู่ชีวิตจะต้องเปลี่ยนนิสัย
ท่าที หรือ เปลี่ยนพฤติกรรมบางอย่างที่เป็นปัญหา
แต่ที่พบเสมอคือ ต่างคนต่างโยนกลองให้อีกฝ่ายหนึ่งจะต้องเป็นคนเปลี่ยนแปลง!
แต่ผมกลับเห็นว่า รากเหง้าของปัญหาไม่ได้อยู่ที่คู่สามีภรรยาคนใดคนหนึ่งเท่านั้น เพราะเบื้องหลังเจ้าอิทธิพลที่ก่อความเลวร้ายแก่ชีวิตคู่คือ
อิทธิพลที่เกิดจากอำนาจแห่งบริโภคนิยมในปัจจุบัน ทั้งๆ ที่ไม่ทันจะรู้ตัว ทั้งสามีและภรรยาต่างก็ถูกอิทธิพลของบริโภคนิยมครอบงำจนดิ้นไม่หลุด แล้วเจ้าตัวก็ประยุกต์วิธีคิดและนำอิทธิพลของบริโภคนิยมไปปฏิบัติและกระทำกับคู่ชีวิตของตน
มาร์ก และ เรน
ทั้งคู่อายุ 40 กว่า แต่งงานกันมาแล้ว 15 ปี
ในช่วงที่อยู่ต่อหน้าผู้ให้การปรึกษาเรื่องชีวิตคู่ ทั้งสองดูเหมือนกำลังพ่นพิษใส่กันแบบไม่ลดราวาศอก
มาร์ก ทำหน้าผากย่น หัวคิ้วมาชนกัน จ้องมองไปที่ภรรยาของเขา แล้วหันมามองที่ แดน ผู้ให้การปรึกษา
แล้วพูดว่า “แดน คุณรู้ไหม
ผมทนไม่ได้ที่จะอยู่กับเรนต่อไป
ถ้าผมรู้ว่าชีวิตแต่งงานมันเป็นอย่างงี้
ผมจะไม่แต่งงานเด็ดขาด
แต่ตอนนี้เรามีลูก 4 คน ไม่มีทางเลือก ขาข้างหนึ่งของผมติดในกับดักเสียแล้ว...” มาร์กพรั่งพรูคำพูดที่ร้อนแรงด้วยโทสะ และเห็นได้ชัดเจนว่า เขาพยายามใช้คำพูดที่เหน็บแทงให้ภรรยาของเขาได้รับความเจ็บใจ
เรน ทำท่าน่าสะอิดสะเอียน “แต่งงานรึ?” คุณคิดว่าเราแต่งงานกันรึ? ถ้าเราแต่งงานกันจริง คุณจะไม่แสดงพฤติกรรมเหล่านี้เลย” เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูถูก “คุณกำลังมีผู้หญิงคนใหม่ที่นิวเม็กซิโก ถ้าคุณคิดจะคบกับผู้หญิงคนนั้นต่อไป ฉันขอหย่าขาด”
มาร์ก เพิ่มแรงกระทบกระเทียบแรงยิ่งขึ้น
“แต่คุณไม่ใช่หรือ ที่เป็นผู้ที่ทำให้ฉันไปหาเธอ
แล้วเธอให้ความสนใจในตัวฉัน
เมื่อฉันอยู่ใกล้เธอ
เธอเอาใจใส่ฉัน ต่างกับคุณ
ที่ทำทุกอย่างเพื่อให้ฉันเจ็บปวด
แค่นั้นยังไม่พอ
คุณถีบฉันให้ออกนอกบ้าน แล้วคุณจะให้ฉันทำยังไง? ให้ฉันรออยู่นอกบ้าน จนคุณอารมณ์ดี แล้วมาเชิญฉันกลับเข้าบ้านเช่นนั้นหรือ?
แดน
ผู้ให้การปรึกษานั่งเงียบฟังทั้งสองตักโคลนคำพูดสาดใส่กัน แดนรู้ว่าการพูดจาภาษาชีวิตคู่แบบนี้จะเป็นอย่างไรต่อไป
เรน หันหน้ามาที่แดน มีน้ำไหลรินออกจากตา แล้วพูดด้วยเสียงนุ่มนวลว่า “คุณแดนค่ะ
ดิฉันรู้สึกเหนื่อยกับการรอให้เขาทำในสิ่งที่เขาเคยบอกดิฉันว่าจะทำ” แล้วเรนหันศีรษะไปเผชิญหน้ากับสามี “เมื่อคุณอยู่ที่บ้านกับเรา คุณจะตื่นแต่เช้าแล้วไปที่สำนักงาน แล้วคุณใช้เวลาทั้งวันทำงานกับพวกผู้หญิง แต่ปล่อยให้ฉันติด แหง็กอยู่ที่บ้านกับลูกๆ แล้วคุณไปกินข้าวเย็นกับผู้หญิงกลุ่มนั้น ฉันเหนื่อยกับความรู้สึกถูกทอดทิ้ง ฉันตัดสินใจแล้วว่า ในเมื่อคุณไม่มีเวลาที่จะอยู่บ้าน แล้วออกไปกับผู้หญิงอื่น เราควรจะหย่าขาดอย่างเป็นทางการ และนี่คือสาเหตุที่ฉันไล่คุณออกจากบ้าน ฉันหวังว่าคุณจะสำนึกว่าได้สูญเสียอะไรไป และกลับมาหาฉันอีกครั้งหนึ่ง แต่สิ่งนี้ไม่เคยเกิดขึ้นเลย ดูคุณดีอกดีใจเสียอีกที่ได้ออกไปจากบ้าน อย่างไรก็ตาม เมื่อเราอยู่ด้วยกัน ชีวิตสมรสของเราดูเหมือนไม่เหลือความรักเยื่อใยต่อกัน คุณรู้ไหมว่ามันทำให้ฉันรู้สึกอย่างไร? ฉันต้องการผู้ชายที่ให้ความสำคัญกับภรรยาของเขาเป็นอันดับหนึ่งในชีวิตของตน พูดด้วยความสัตย์มาร์ก เมื่อเราแรกพบเมื่อ 20
ปีก่อน ฉันเชื่อว่าคุณเป็นผู้ชายคนนั้น แต่ตอนนี้ฉันไม่รู้ว่าคุณเป็นคนแบบไหนกันแน่”
มาร์ก โกรธจัด พยายามหายใจลึก
แล้วพยายามที่จะรักษาท่าทีที่มีอารมณ์เย็นไว้
“แดน ผมทำงานในวงการธุรกิจแฟชั่น
คนส่วนใหญ่ที่ผมทำงานด้วยเป็นเกย์และผู้หญิง ซึ่งช่วยไม่ได้
แต่ทำไมเรนไม่สนับสนุนในงานธุรกิจที่ผมทำอยู่? และต้องยอมรับความจริงนะครับ ผมเป็นผู้รับผิดชอบรายจ่ายทั้งหมด บ้านหลังใหญ่
ค่าเล่าเรียนของลูกในโรงเรียนเอกชนที่มีชื่อเสียง ค่ายาค่าหมอ
อาหาร เสื้อผ้า...ให้ตายเถอะ ทุกอย่างทุกสิ่งทุกคนผมรับผิดชอบหมด ไม่เห็นมีใครโผล่หัวมาช่วยเลย ปล่อยให้ผมเป็นอ้ายงั่งหาเลี้ยงอยู่คนเดียว
สิ่งที่เรนทำกับผมเหมือนกับว่าผมต้องชดใช้หนี้แก่เธอ เมื่อเธอถีบไล่ผมออกจากบ้าน ผมต้องไปเช่าอพาร์ตเม้นท์ แน่นอนผมมีเพื่อนหญิงอยู่ด้วย เพราะผมต้องการคนที่อยู่เคียงข้าง คนที่ทำให้ผมรู้สึกว่าผมมีความสำคัญสำหรับเธอ ผมทนไม่ได้กับคนที่คอยก่อกวน ขี้บ่น สร้างแต่ความน่ารำคาญต่อไปแล้ว!”
เรน หันหน้าไปอีกทางหนึ่ง ดังนั้น
มาร์กจึงไม่เห็นว่าเธอร้องไห้
จากนั้นเธอได้พูดประโยคหนึ่งที่ผมเชื่อว่า
หลายคนเคยใช้ประโยคนี้ หรือ ได้ยินจากคู่ชีวิตพูดประโยคนี้
“มาร์ก
แล้วฉันล่ะ? คุณไม่คิดถึงความต้องการของฉันบ้างเลยรึ?”
นี่เป็นประโยคอมตะแห่งยุค
“ความต้องการของฉัน ฉันต้องการ
ฉัน...ต้องการ” ใช้เป็นทั้งคำบ่นและเรียกร้อง แต่รู้ไหมว่า
คนที่ได้ยินก็มีเพียงคนบ่นคนพูดประโยคนี้เท่านั้น
สำหรับแดนแล้ว
เขาเห็นว่า
ความยุ่งยากสับสนในเรื่องราวของมาร์กและเรนเกิดจากการที่ทั้งสองคนต่างมีวิธีการที่จะงัดให้ชีวิตครอบครัวต้องล้มคะมำลง ดูเหมือนว่าทั้งสองไม่รู้ว่าอะไรคือสิ่งที่จำเป็นที่เขาต้องการในชีวิต ทั้งๆ ที่แดนให้การปรึกษาแก่คู่นี้มาเป็นเวลาสองปีแล้ว แดนเห็นว่า ความก้าวหน้าไปไม่ถึงไหน แต่ถ้าจะให้ชีวิตของคู่นี้ไม่ลงเอยด้วยการ
“หย่า” แดนคิดว่ามีสิ่งหนึ่งที่ต้องเกิดขึ้น
เขาทั้งสองจะต้องเปลี่ยนแปลงหรือพลิกฟื้นวิธีคิดของตนเองใหม่
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง
ทั้งมาร์กและเรนจำเป็นที่จะต้องปรับเปลี่ยนมุมมองเกี่ยวกับชีวิตแต่งงานของตนใหม่ ไม่เกี่ยวกับการเปลี่ยนท่าที นิสัย พฤติกรรม การกระทำของคนทั้งสอง หรือปฏิสัมพันธ์ที่มีต่อกันเลย เพราะการเปลี่ยนแปลงที่พฤติกรรม หรือ
การกระทำนั้นเป็นการเปลี่ยนที่ปลายเหตุ
เป็นการเปลี่ยนที่ผิวเผินฉาบฉวย
เป็นการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นเพียงชั่วคราวเท่านั้น ในวิกฤติชีวิตเช่นนี้พระเจ้าทรงเรียกให้เราพึ่งวางใจในพระองค์ มิใช่หวังพึ่งการเปลี่ยนแปลงสิ่งที่เราเห็นว่า
“ผิด” หรือ “เลว”
แต่สิ่งที่สำคัญคือชีวิตของเราเอง ความสัมพันธ์ที่เรามีต่อกัน เราได้เชื่อพึ่งและวางใจพระองค์อย่างไร
สำหรับเรื่องที่อยู่เหนือความสามารถที่เราจะเปลี่ยนแปลงได้ เราไม่จำเป็นที่จะต้องไปเปลี่ยนแปลง
แก้ไข หรือทำให้สิ่งที่เลวร้ายดูดีขึ้น
การเปลี่ยนแปลงที่สำคัญและจำเป็นมิใช่การเปลี่ยนแปลงอาการภายนอก แต่เป็นการปรับเปลี่ยนภายในที่
“มุมมองชีวิต” มุมองต่อตนเอง มุมมองของเราต่อคู่ชีวิต และมุมมองของเราต่อชีวิตคู่หรือชีวิตสมรสของเรา
รวมไปถึงมุมมองคู่ชีวิตของคุณในสถานการณ์ใดสถานการณ์หนึ่ง
ไม่ว่าในสถานการณ์ที่เพิ่งสู้รบปรบมือกันเมื่อวานนี้กับคู่ชีวิต
หรือลูกวัยรุ่นของคุณกบฏไปในทางที่เลวร้าย
หรือเกิดการไม่สัตย์ซื่อหักหลังกันในครอบครัว เมื่อเราพูดถึงการเปลี่ยนแปลงในที่นี้เราหมายถึงการแสวงหาและพิจารณาถึงคุณภาพชีวิตที่เราอยู่ร่วมกันในครอบครัว
นี่คือสิ่งที่มาร์ก และ เรน จำเป็นต้องทำ ทั้งสองจะต้องกลับมามองด้วยมุมมองใหม่
ด้วยสายตาใหม่(อย่างสิ้นเชิง)ถึงชีวิตที่อยู่ด้วยกัน แต่ถ้าการเปลี่ยนแปลงมุมมองชีวิตยังไม่เกิดขึ้น วิธีการมากมาย เครื่องมือที่หลากหลาย หรือทักษะที่เรียนรู้มาเพื่อจะปกป้องรักษาชีวิตสมรสก็จะไม่เป็นประโยชน์อันใดเลย ทำไมถึงว่าเช่นนั้น?
เพราะทั้งสองต่างมีมุมมองกันและกันว่าเป็น
“สินค้า” (ผลิตภัณฑ์) ที่เขาคิดว่าเป็นสินค้าหรือผลิตภัณฑ์ที่แตกต่างจากสินค้าตัวอื่น
หรือ ต้องดีกว่าสินค้าตัวอื่น แต่เอาเข้าจริงๆ เขากลับพบว่าคู่ชีวิตของเขาเป็น
“สินค้ามีตำหนิ เป็นผลิตภัณฑ์ที่ชำรุด” ดังนั้นเขาต้องแสวงหาวิธีการ เครื่องมือ หรือทักษะต่างๆ
เพื่อใช้ในการพยายาม “ปรับปรุง แก้ไข” ผลิตภัณฑ์ หรือ สินค้า(คู่ชีวิต)ที่ได้มานี้ คือเขาคิดว่าจำเป็นต้องเปลี่ยนแปลงชีวิตของคู่สมรส มันเหมือนกับสินค้าที่บกพร่อง มีตำหนิที่อีกฝ่ายหนึ่งพยายามแก้ไขอีกฝ่ายหนึ่ง นั่นเป็นกลลวงสร้างความสับสนหลงทางแก่เรา ที่เราสาละวนทนทุกข์อยู่กับการพยายามแก้ไขอีกคนซึ่งเป็นความพยายามที่ไม่มีทางเป็นไปได้
หมอลูกาได้เล่าถึงเหตุการณ์ครั้งหนึ่งว่า มีฝูงชนจำนวนมากติดตามพระเยซู
พระองค์ได้เล่าเรื่องหนึ่งที่มีความหมายอย่างมากถึงการติดตามพระคริสต์และการมีชีวิตอยู่ในแผ่นดินของพระเจ้านั้นหมายความว่าอย่างไรกันแน่
“ถ้าใครมาหาเรา
และไม่ชังบิดามารดา บุตรภรรยา และพี่น้องชายหญิง
แม้แต่ชีวิตของตนเอง คนนั้นจะเป็นสาวกของเราไม่ได้ และใครก็ตามที่ไม่ได้แบกกางเขนของตนตามเรามาคนนั้นจะเป็นสาวกของเราไม่ได้
ในพวกท่านมีใครบ้างเมื่อปรารถนาจะสร้างตึก จะไม่นั่งลงคิดราคาดูเสียก่อนว่า จะมีเงินพอที่จะสร้างให้สำเร็จได้หรือไม่? เกรงว่าเมื่อวางรากฐานแล้ว และทำให้สำเร็จไม่ได้ ทุกคนที่เห็นก็จะเยาะเย้ยเขาว่า ‘คนนี้เริ่มก่อ แต่ทำให้สำเร็จไม่ได้’” (ลูกา 14:25-30 ฉบับมาตรฐาน)
พระเยซูคริสต์ตรัสว่า
ก่อนที่เราจะเริ่มมีสัมพันธภาพติดตามพระองค์
เราจำเป็นคิดค่าราคาที่เราจะสัมพันธ์กับพระองค์ พระองค์อธิบายว่า
ในการที่จะติดตามพระองค์ค่าราคาที่เราจะต้องจ่าย หรือ
สิ่งที่เราจะต้องสูญเสียไปคือครอบครัว
คนสนิทชิดเชื้อ คนใกล้ชิด
สูญเสียความเป็นตนเองที่เคยเป็นมา
สูญเสียนิสัยใจคอเดิมๆ ของเรา
จะต้องจ่ายค่าราคามากมายทีเดียว
การสมรสเป็นเครื่องมือหนึ่งของพระเจ้าที่ใช้ในการสร้างแผ่นดินของพระองค์ และเรื่องการแสวงหาความเป็นไปได้ในการมีชีวิตร่วมกันในแผ่นดินของพระเจ้า
เราต้องเตรียมพร้อมที่จะมีชีวิตที่เสียสละ
พร้อมที่จะให้ มิใช่พร้อมที่จะได้ เราต้องเตรียมพร้อมที่จะเปลี่ยนมุมมองชีวิต(หรือชีวะทัศน์) และเปลี่ยนเป้าประสงค์ที่เราจะมีชีวิตอยู่ร่วมกัน
แต่เนื่องจากปัจจุบันเรามีชีวิตอยู่ใต้อิทธิพลของกระแสบริโภคนิยม
เราจึงไม่เห็นความสำคัญของการเรียกร้องของพระเยซูคริสต์ข้างต้น
เราถูกครอบงำหรือเต็มใจเวียนว่ายในกระแสบริโภคนิยม ดังนั้น วิธีคิด ความคิด และมุมมองชีวิตของเราจึงชุ่มโชกด้วยอิทธิพลของบริโภคนิยม
บริโภคนิยมมีมุมมองชีวิตสมรสเพื่อตนเอง
เพื่อความต้องการแห่งตน เพื่อความสำเร็จในชีวิตของตน ถ้าคู่ชีวิตคนใดเริ่มมองเห็นแล้วว่า
ชีวิตจะมิได้สำเร็จหรือเป็นไปอย่างที่คาดหวัง
“ผู้บริโภค” คนนั้นก็เริ่มจะมองหาความสัมพันธ์ใหม่ (สินค้าตัวใหม่) หรือใช้วิธีการต่างๆ เพื่อที่จะสำเร็จตามความคาดหวังของตน บ้างก็แต่งตัวดึงดูดความสนใจมากขึ้น ทำบางอย่างที่ทำให้รู้สึกดีกับตนเอง หาทางที่จะชี้ชัดว่าตนเองเป็นฝ่ายถูก หรือ มั่นใจว่าตนเองสามารถควบคุมสิ่งนั้นๆ
คนนั้นๆ ได้
ชีวิตการแต่งงานของมาร์กและเรนเป็นตัวอย่างชัดของ
“การสมรสตามอิทธิพลของบริโภคนิยม”
ดูได้จากคำพูดคำบ่นของคนทั้งสอง
มาร์กให้เหตุผลถึงการที่เขาไปมีหญิงคนใหม่ที่นิวเม็กซิโก เขากล่าวว่า
“เพราะผมต้องการคนที่อยู่เคียงข้าง
คนที่ทำให้ผมรู้สึกว่าผมมีความสำคัญสำหรับเธอ ผมทนไม่ได้กับคนที่คอยก่อกวน ขี้บ่น สร้างแต่ความน่ารำคาญต่อไปแล้ว!”
มาร์กต้องการคนที่ชื่นชมในตัวเขา
และไม่ต้องการคนมาทวงถามให้ทำตามคำสัญญาเก่าๆ ในอดีตของตน นอกจากนั้นแล้วมาร์กต้องการเป็นฝ่ายถูก
และเป็นคนที่ควบคุมสิ่งต่างๆ ดังนั้น
มาร์กจึงฉวยโอกาสที่เรนไล่เขาออกจากบ้านเป็นข้ออ้างเพื่อความชอบธรรมที่เขาออกไปอยู่กับหญิงอื่น
เรน เคยกล่าวว่า “...ฉันเหนื่อยกับความรู้สึกถูกทอดทิ้ง ฉันตัดสินใจแล้วว่า ในเมื่อคุณไม่มีเวลาที่จะอยู่บ้าน แต่มีเวลาออกไปกับผู้หญิงอื่น เราควรจะหย่าขาดอย่างเป็นทางการ และนี่คือสาเหตุที่ฉันไล่คุณออกจากบ้าน ฉันหวังว่าเธอจะสำนึกว่าได้สูญเสียอะไรไป และกลับมาหาฉันอีกครั้งหนึ่ง” เรน
ก็ต้องการที่จะมีความรู้สึกดี(ให้สามีกลับมาง้อ)
เธอหวังที่จะมีชีวิตที่หวานชื่น
แต่เมื่อไม่ได้ดั่งใจหวัง
เธอจึงใช้อำนาจในการควบคุมสถานการณ์ด้วยการไล่มาร์กออกจากบ้าน
น่าสังเกตว่า ค่าราคาที่มาร์กและเรน
เต็มใจที่จะจ่ายเพื่อที่จะสามารถควบคุม(เอาเปรียบ)อีกฝ่ายหนึ่งเพื่อตนจะได้สิ่งที่ต้องการ ดั่งคำแก้ตัวที่เหลวไหลเห็นแก่ตัวของทั้งสอง
คู่สมรสคริสเตียนหลายคู่ที่มีชีวิตแต่งงานอย่างมาร์กและเรน
คือเป็นชีวิตแต่งงานที่ถูกครอบงำด้วยอิทธิพลของบริโภคนิยม เพราะเขามิได้เข้าใจถึงพระประสงค์ของพระเจ้าในเรื่องชีวิตแต่งงานของเขา
บางสิ่งที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิงจากบริโภคนิยม
ทั้งมาร์กและเรน
กำลังเข้าสู่วงจรมัจจุราชของชีวิตแต่งงานใต้อิทธิพลบริโภคนิยม สิ่งที่เขาพูดเขาอ้างเขาเรียกร้องทั้งหมดคือ
“ความต้องการของฉัน”
แต่เขาหลงทางจากความจำเป็นต้องการที่แท้จริงในชีวิต เขาต้องค้นให้พบว่า ความเข้าใจใหม่ว่าชีวิตแต่งงานสำหรับประชากรในแผ่นดินของพระเยซูคริสต์คืออะไรแน่
วันนี้พระคริสต์ตรัสถามท่านว่า “การปกครองของเราอยู่ในส่วนใดในชีวิตแต่งงานทั้งสิ้นของเจ้า? เจ้ามีแต่ความต้องการส่วนตัวของเจ้า ความพึงพอใจของเจ้าเอง สิ่งเหล่านี้นำถึงจุดจบในชีวิตของเจ้า
ถ้าเจ้าจะเอาแต่ความต้องการและความพึงพอใจในตนเองชีวิตแต่งงานก็ไม่มีความยั่งยืน
มีแต่จะพังพินาศ ที่สำคัญเจ้าต้องตระหนักชัดว่าชีวิตแต่งงานมิใช่สินค้าที่จะมาซื้อขาย
ต่อรองแลกเปลี่ยน ยื่นหมูยืนแมวกันได้
ทางออกที่ดีคือ จงยึดมั่นที่จะอยู่ด้วยกัน
ยอมต่อกันและกันเพื่อเสริมสร้างนำไปสู่ชีวิตแต่งงานที่เป็นหนึ่งเดียวกัน
แม้การกระทำเช่นนั้นจะสร้างความไม่น่าพึงพอใจอย่างยิ่ง และรู้สึกว่าไม่สำเร็จตามความคาดหวังเป็นเวลายาวนานก็ตาม จงทิ้งชีวิตแต่งงานใต้อิทธิพลบริโภคนิยม และติดตามเรามา เราจะเสริมสร้างเจ้าให้ติดสนิทกับบางสิ่งที่ไม่ทำให้ชีวิตของเจ้าต้องติดขัดติดหล่ม”
“เราไม่มีโปรแกรม หรือ ชุดปฏิบัติการ หรือ สูตร หรือ รายการชี้นำสู่ความสำเร็จในชีวิตแต่งงาน
เราต้องการให้เจ้าทั้งสองทุ่มชีวิตเข้าสู่กระบวนการใหม่แก่กันและกัน วางอดีตไว้ข้างทางแห่งชีวิต แล้วอย่าหันกลับไปมองหามันอีก แม้แต่ที่จะพูดถึงมันก็อย่าทำ เราเสนอการเปลี่ยนแปลงทั้งชีวิตอีกครั้ง ให้เป็นสิ่งที่เที่ยงแท้ ใหม่ทั้งสิ้น
เป็นสิ่งที่ไม่เคยมีมาก่อน
ไม่มีสิ่งใดที่จะเสมอเหมือนได้...”
ยอมด้วยความมั่นใจ
คำถามที่อยู่เบื้องหน้าของเราคือ เราจะยอมรับข้อเสนอของพระคริสต์ หรือ
เราจะยอมให้ชีวิตแต่งงานอันมีค่าของเราและของคนชั่วอายุต่อไปล่มจมลงไปพร้อมกับความคิดที่ได้รับอิทธิพลจากนาวาบริโภคนิยมหรือ?
ให้เราเพ่งพินิจความแตกต่างของชีวิตแต่งงานสองขั้วคิดนี้ ในประเด็นใหญ่ๆ ดังนี้
ชีวิตแต่งงานตามความคิดแบบบริโภคนิยมกระซิบในจิตสำนึกของเราว่า
“ฉันจะเป็นอย่างที่ฉันควรจะเป็นตราบเท่าที่เธอเป็นอย่างที่เธอควรจะเป็น”(ในสายตาของฉัน
หรือ ตามความคิดต้องการของฉัน)
ส่วนมุมมองชีวิตแต่งงานตามหลักคิดแห่งแผ่นดินของพระเจ้ากล่าวว่า
“ฉันจะเป็นอย่างที่ฉันควรจะเป็นไม่ว่าเธอจะเป็นเช่นไร”
ถ้าคุณเป็นอย่างผมอาจจะถามว่า
“ทำไมฉันจะต้องเป็นอย่างที่ควรจะเป็น
ในเมื่อคนอื่นเอารัดเอาเปรียบฉัน?
หรือ ทำไมฉันจะต้องเปลี่ยนในเมื่อคู่ชีวิตของฉัน(อาจจะ)ไม่ต้องการเปลี่ยน? หรือ ทำไมฉันจะต้องทำงานทั้งหมดในเมื่อคู่ชีวิตของฉัน(อาจจะ)ไม่ยอมทำ (อาจจะ)ปล่อยให้ฉันทำงานหนักอยู่คนเดียว?”
คำถามเช่นนี้หยั่งลงอยู่ในความกลัวและในความไม่รู้ชัด และเป็นส่วนใหญ่ในความคิดแบบบริโภคนิยม
ในที่นี้หมายความว่า
ในฐานะที่เราเป็นผู้บริโภคคนหนึ่งเราต้องการสินค้าที่ให้ความพึงพอใจแก่เรา
เราต้องการรู้อย่างแน่ชัดว่าเราจะได้รับอะไร สินค้ามีประสิทธิภาพอย่างไร ใครจะนำสินค้านั้นมาถึงเรา สินค้าจะมาถึงเมื่อใด แล้วราคาเท่าใด กล่าวคือ
เราต้องการที่จะควบคุมทุกอย่างให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ เราต้องการสินค้าที่มีสมรรถนะสูงที่สุด และอำนวยความสะดวกสบายแก่เราสูงสุด นอกเหนือจากนี้คือสิ่งที่เราไม่รู้ ความไม่แน่นอน และความไม่สะดวกสบาย ดังนั้น
เราจึงพยายามที่จะรักษาและควบคุมค่าใช้จ่ายและขจัดความเสี่ยงที่อาจจะมี หรือจัดการกับสิ่งที่เรายังไม่รู้
โดยส่วนลึกหรือโดยสันดานในความเป็นคนแล้วเราไม่ต้องการให้มีอุบัติเหตุแต่เราต้องการความมั่นใจ
พระเจ้าทรงเรียกผู้ที่มีความปรารถนาที่จะอยู่กินเป็นหนึ่งเดียวกันในชีวิตแต่งงาน ให้ร่วมชีวิตเป็นหนึ่งเดียวกันตามสายพระเนตร(ตามมุมมอง)ของพระเจ้า คือสิ่งนี้ขึ้นอยู่กับการที่เรา “ยอม” แทนที่จะ
“ควบคุม” ในชีวิตแต่งงานของเรา เมื่อเรายอมให้กับคนที่เราไม่รู้จัก(ทั้งหมด) เมื่อเราเริ่มเปิด
เราได้สัมผัสกับความลุ่มลึกของความล้ำลึก
ข้อพระคัมภีร์ที่ผมชอบเกี่ยวกับความคิดเช่นนี้พบในพระธรรมเอเฟซัส และตัวอย่างภาพชีวิตแต่งงานแบบแผ่นดินของพระเจ้ามีความแตกต่างจนตรงกันข้ามกับภาพชีวิตแต่งงานแบบบริโภคนิยม
เพราะการยำเกรงพระคริสต์ สามีภรรยาจึงยอมเชื่อฟังกันและกัน เราจึงสัมพันธ์ต่อกันด้วยความสุภาพอ่อนโยน และให้การเคารพนับถือกันและกัน
ภรรยา
มีความเข้าใจและสนับสนุนสามีของตนเฉกเช่นที่ตนตอบสนองต่อพระคริสต์ สามีแสดงภาวะผู้นำต่อภรรยาเฉกเช่นที่พระคริสต์ทรงนำคริสตจักร มิใช่ด้วยการกดขี่ข่มเหงวางอำนาจ แต่ด้วยความรักทะนุถนอม ดังนั้นภรรยาจึงยอมเชื่อฟังสามี เหมือนคริสตจักรยอมเชื่อฟังพระคริสต์ที่ทรงเป็นผู้นำของคริสตจักร
สามี ต้องรักภรรยาเหมือนรักร่างกายของตน ดั่งพระคริสต์ทรงรักคริสตจักร และประทานพระองค์เองเพื่อคริสตจักร สามีจึงควรรักภรรยา
และความรักนี้คือการให้
มิใช่การที่จะเอา
เฉกเช่นพระคริสต์ให้แม้แต่ชีวิตของพระองค์เองแก่คริสตจักร สามีจึงควรให้สิ่งที่ดีที่สุดแก่ภรรยา ให้สิ่งที่ทำให้เธอเป็นคนที่งดงาม ทั้งเครื่องแต่งกาย และ
ความบริสุทธิ์ในชีวิต
และนี่คือแนวทางที่สามีควรรักภรรยา
และการที่สามีภรรยากระทำสิ่งดีแก่กันและกันนั้นก็เป็นการกระทำสิ่งดีแก่ตนเองด้วย เพราะทั้งสองเป็นกายเดียวกันในชีวิตแต่งงาน
แน่นอนครับ
ไม่มีคนปกติคนใดที่ทำร้ายร่างกายของตนเอง
ใช่ไหม? เขาจะปกป้อง ดูแล เลี้ยงดู ใส่ใจ และนั่นคือสิ่งที่พระคริสต์ทรงกระทำแก่เราผู้เป็นส่วนหนึ่งในคริสตจักร “เพราะเหตุนี้เอง ผู้ชายจะละบิดามารดาไปผูกพันอยู่กับภรรยา และเขาทั้งสองจะเป็นเนื้อเดียวกัน” (อ่าน เอเฟซัส 5:21-31 ฉบับมาตรฐาน)
เมื่ออ่านพระคัมภีร์ตอนนี้ สิ่งที่กินใจคือ สามีภรรยาควรกระทำต่อกันและกัน เยี่ยงพระคริสต์กระทำต่อคริสตจักร ที่ทรงกระทำผ่านความรัก การให้เกียรติ
การนับถือ และการให้ นี่เป็นภาพเปรียบเทียบเพื่อให้สามีมีท่าที และ
กระทำต่อภรรยาด้วยการกระทำดังกล่าว
และให้ภรรยากระทำต่อสามีด้วยการให้เกียรติแก่สามี
เปาโลได้สั่งเราด้วยคำสอนของพระเยซูคริสต์ในเรื่องการคิดค่าราคา ค่าราคาของพระคัมภีร์ทั้งสองตอนนี้สรุปได้เป็นคำเดียวกันคือ
“ยอม”
ถ้าเราต้องการที่จะติดตามเป็นสาวกของพระเยซูคริสต์ เราต้อง “ยอม”
มอบชีวิตทั้งสิ้นของเราแด่พระองค์แล้วมีชีวิตติดตามพระองค์
ถ้าชีวิตแต่งงานของเราจะได้รับพระพรสำหรับเราทั้งสอง สำหรับครอบครัว และสำหรับชุมชน เราจะต้อง “ยอม” กันและกัน
แต่ในวัฒนธรรมและกระแสสังคมปัจจุบันสอนเราว่า สิ่งที่มีค่าสูงสุดของเราคือการที่เราทำเพื่อตนเองและเป็นเจ้าชีวิตของตนเอง
เราต้อง “ควบคุมกำกับ”
เราได้รับคำสอนที่ตรงกันข้ามกับพระคัมภีร์ พระเจ้าทรงเตือนเราว่า คุณค่าสูงสุดในชีวิตของเราคือการที่เรา “ยอม”
มอบกายถวายชีวิตของเราแด่พระเจ้า แล้ว
“ยอม” ให้ตนเองแก่กันและกัน
การที่เรายอมเป็นคนรับใช้ย่อมนำมาซึ่งพระพรที่ยิ่งใหญ่กว่าการคิดและทำตามอิทธิพลของบริโภคนิยมที่จะให้ตนได้ และสิ่งนี้เกี่ยวโยงกับชีวิตการแต่งงาน การ “ยอม” นั้นตรงกันข้ามกับการแสวงหา
“ความมั่นใจ” การที่เราสามารถ “ควบคุม”
สิ่งที่อยากได้ต้องการ
และการที่เราเชื่อว่า “เรารู้ทุกอย่าง”
ความจริงที่ต้องยอมรับ การที่คิดว่า “ตนรู้ทุกเรื่อง”
เป็นอุปสรรคต่อการยอมรับความล้ำลึกในชีวิตแต่งงาน
ลองคิดดูว่า: เรารู้ทุกๆ เรื่องเกี่ยวกับพระเจ้าหรือ? แน่นอนไม่รู้ทั้งหมด สิ่งหนึ่งที่เราสามารถมั่นใจได้แน่นอนคือ
เราไม่รู้ถึงความล้ำลึกของพระเจ้าทั้งหมด
อย่างที่ได้กล่าวไว้ในพระธรรมโยบ 11:7-12
แดนกล่าวว่า
พระเจ้าทรงเป็นรากฐานของชีวิต
และพระองค์สำแดงพระองค์ผ่านความลี้ลับ
พระลักษณะของพระเจ้าเช่นนี้เราสามารถสัมผัสค้นพบและมีประสบการณ์ความลี้ลับของพระองค์ได้โดยการที่เรายอมเข้าในชีวิตแต่งงาน แทนที่เราจะแสวงหาความมั่นใจแต่เรากลับ “ยอม”
มอบกายถวายชีวิตแด่พระองค์
และต่อกันและกัน
เราเปิดชีวิตของเรารับการทรงเสริมสร้างใหม่ ให้เราเลิกที่จะคิดว่าเรารู้ทุกอย่างในชีวิตแต่งงาน รู้ชีวิตของตนเอง ชีวิตของคู่สมรส และชีวิตแต่งงาน หรือ ชีวิตที่อยู่ด้วยกันของเรา
แต่ด้วยการที่เรายอมรับเอาความล้ำลึกที่เราสามารถสัมผัสและมีประสบการณ์ได้ด้วย
“การยอม” เปลี่ยนการมองชีวิตแต่งงานของเราตามวิธีคิดแบบแผ่นดินของพระเจ้า
ที่แดนกล่าวเช่นนี้ได้เพราะเป็นประสบการณ์ตรงของแดนที่ได้รับการทรงปกป้องชีวิตแต่งงานของเขาไว้
เขาเริ่มด้วยเปิดชีวิตเปิดโอกาสให้กับความล้ำลึกของชีวิตแต่งงาน จากนั้น
ความล้ำลึกได้ซึมซับเข้าไปในความคิดของเขาเกี่ยวกับเรื่องภรรยาของเขา... ขั้นต่อมาเขาเริ่มยอมรับว่า
เขาไม่สามารถรู้ได้ว่าภรรยาของเขาคิดอะไร
และก็ไม่รู้ว่าเธอจะมีปฏิกิริยาอย่างไรในเรื่องนั้นๆ...
จากนั้นก็สามารถที่จะยอมให้พระเจ้าแทรกการทรงเปลี่ยนแปลงจิตใจของเขาเป็นจิตใจที่
“ให้” โดยไม่คาดหวังการตอบแทน
จากนั้นก็จะนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงความสัมพันธ์ของเขาและคู่ชีวิต
ประสิทธิ์
แซ่ตั้ง
เรียบเรียงจากบทความของ
Dan Tocchini
เรื่อง
The Consumerism
versus the Kingdom
บ้านแม่แก้ดน้อย สันทราย
เชียงใหม่
E-mail:
prasit.emmaus@gmail.com
081-2894499
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น