พ่อสอนผมว่า “แสนลี้เริ่มต้นที่ก้าวแรก”
คิดจะเดินทางแสนลี้เป็นการคิดใหญ่
แต่ต้องเริ่มต้นที่ก้าวแรกซึ่งเป็นการเริ่มจากก้าวเล็กๆ
สมัยที่ผมเป็นอนุชน ผมเข้าร่วมกิจกรรมจาริกชนของอนุชนสภาคริสตจักรในประเทศไทย
เดินทางด้วยจักรยานจากอำเภอเมืองเชียงใหม่ไปยังแม่ฮ่องสอน โดยใช้เส้นทางสงครามโลกครั้งที่สอง ที่อังกฤษสร้างไปทะลุที่ประเทศพม่า ในครั้งนั้น ยังเป็นเส้นทางเดิมที่ยังไม่มีการสร้างใหม่ ตลอดเส้นทางที่ขรุขระและคลุมด้วยฝุ่นหนาถึงหัวเข่า แล้วยังลดเลี้ยวคดเคี้ยวไต่ไปตามสันเขาสูงชัน ประสบการณ์สอนผมว่า การที่เราพยายามก้าวออกไปข้างหน้าก้าวเล็กๆ เป็นก้าวสำคัญและมีค่ายิ่ง
เพราะถ้าไม่มีก้าวเล็กๆ ที่ก้าวไปก่อนหน้านี้จะไม่มีก้าวต่อๆ ไปเลย
ก้าวแรกเป็นก้าวที่นำสู่ความสำเร็จไปให้ถึงแสนลี้จริงๆ!
บนเส้นทางกลางป่าที่เราต้องการเดินทางไปให้ถึงแม่ฮ่องสอน
เราได้พักแรมกลางป่าที่เราไม่คุ้นชินหลายที่ด้วยกัน
ผมมีประสบการณ์ที่จะต้องออกจากเต็นท์เพื่อไปปัสสาวะที่ห่างจากที่ตั้งค่ายสัก
20-30 เมตร ท้องฟ้ามืดมิด
คืนนั้นไม่มีแสงจันทร์ แสงดาวไม่ช่วยให้เราเห็นเส้นทางที่จะเดินไป ดังนั้นจึงต้องพึ่งไฟฉาย
ผมก้าวเดินไปทีละก้าวตามความสว่างจากไฟฉายที่แสงสลัวในวงกว้างจำกัดไม่รู้ว่าจะมีอะไรในความมืดที่อยู่ข้างหน้าผม
แต่ด้วยความไว้ใจผมตัดสินใจก้าวไปทีละก้าวไปบนพื้นที่แสงสว่างของไฟฉายที่ส่องให้ผมเห็นได้เท่านั้น
ก้าวแรก ก้าวเล็ก เป็นก้าวที่เราก้าวไปด้วยความไว้วางใจ แล้วนำไปยังก้าวที่สอง ที่สาม และก้าวต่อๆ ไปยังที่ผมจะไป และเดินก้าวกลับทีละก้าวจนถึงเต็นท์ของผม ที่จะเข้าไปหลับนอนต่อไป
ใช่ครับ...
ก้าวแรกนำไปสู่ก้าวต่อๆ ไป
และไปถึงเป้าหมายที่ต้องการไปครับ
ในการเป็นผู้นำ ความจริงที่เราพบคือ เราอาจจะไม่รู้ทุกสิ่งทุกอย่าง และ
ทุกก้าวไปข้างหน้าจนบรรลุความสำเร็จ ว่าเราจะต้องพบอะไรบ้าง
และหลายคนไม่ชอบเลยที่จะต้องเริ่มก้าวในงานที่ตนรับผิดชอบโดยไม่มีความชัดเจน
หรือ หยั่งรู้ว่าตลอดเส้นทางที่เขาจะก้าวเดินไปนั้นจะต้องพบกับอะไรบ้าง
หลายคนชอบที่จะพูดถึงความฝัน วิสัยทัศน์
ดูมันตื่นเต้นมีสีสันยิ่งเมื่อเราพูดถึงความหวังที่เราต้องการไปให้ถึงในอนาคต
อย่างไรก็ตามนั่นก็ยังเป็น “ความเพ้อฝัน”
จินตนาการที่รอการปฏิบัติ รอการลงมือและก้าวมุ่งไปยังเป้าหมายหรือธงที่ปักไว้
ในชีวิตจริงประจำวันและการงานที่ต้องทำในแต่ละวัน การลงมือทำในแต่ละวันต่างหากที่เป็นตัวบ่งบอกว่าความฝัน
ความปรารถนา
วิสัยทัศน์ที่ตั้งไว้นั้นจะเป็นจริงหรือไม่เพียงใด
แต่ทำไมจะต้องเริ่มต้นทำจากก้าวเล็กๆ?
1. เพราะให้กำลังใจในการเริ่มต้น
ความชำนาญพัฒนาจากการสั่งสมบทเรียนทีละเล็กละน้อยในช่วงระยะเวลาหนึ่ง เมื่อบรรลุความสำเร็จในก้าวเล็กๆ ย่อมทำให้เราได้รับกำลังใจและเกิดความมั่นใจว่าเราจะประสบความสำเร็จในก้าวต่อๆ
ไปข้างหน้า คนที่ประสบความสำเร็จสูงในอาชีพการงานของเขาไม่จำเป็นว่าเขาจะต้องเป็นคนที่มีความฉลาดหลักแหลมในงานอาชีพนั้นๆ
แต่เขาทุ่มเทเป็นพิเศษสำหรับงานอาชีพนั้นต่างหากที่นำเขาบรรลุความสำเร็จ
ในด้านความคิดความรู้สึกการที่เราเลือกที่จะเริ่มต้นด้วยก้าวสั้นๆ
หรือก้าวเล็กย่อมทำให้เรามีกำลังใจที่จะก้าวออกไปได้ง่ายกว่าการที่คิดจะก้าวใหญ่ยาวเพื่อไปให้ถึงความสำเร็จในภาพใหญ่ทันที เพราะภาพใหญ่ที่ต้องไปให้ถึงนั้นจะท่วมทับความคิดของเราให้เกิดการอ่อนแรงและหมดแรงไม่เคลื่อนไปไหนในทีสุด
เพราะความกลัวความสงสัยจะทะลวงเข้ามาในห้วงความคิดของเรา ทำให้เกิดความวุ่นวายสับสน แล้วทำให้เกิดความท้อแท้ใจ แล้วเลิกล้มที่จะก้าวออกไป
แต่การเริ่มต้นคิดที่ก้าวแรกที่เป็นก้าวเล็ก เป็นการคิดที่ทำให้เกิดกำลังใจที่ทำให้เราเชื่อมั่นว่าเราสามารถทำให้สำเร็จได้
2. การเริ่มต้นด้วยก้าวเล็กนำไปสู่ความสำเร็จง่ายกว่าก้าวใหญ่ยาว
ตัวอย่างเช่น ถ้าเราไม่เคยออกกำลังกายด้วยการวิดพื้นมาก่อน แต่ได้รับคำแนะนำว่าเราจะต้องวิดพื้นอย่างน้อยวันละ
30
ครั้ง เราจะเริ่มตัดสินใจวิดพื้นในวันแรก
30 ครั้งเลยหรือ?
แน่นอนว่าวิดพื้นได้เพียง 2-3 ครั้งก็หมดแรง แล้วมานั่งคิดว่าเราทำไม่สำเร็จ แล้วก็สรุปว่าเราทำไม่ได้
เลยตัดสินใจว่าเราไม่น่าเสียเวลาที่จะมาออกกำลังกายด้วยการวิดพื้น จึงเลิกราไม่ทำต่อไป
แต่ถ้าเรากำหนดขั้นตอนของการออกกำลังกายด้วยการวิดพื้นของเรา เริ่มจากก้าวเล็กที่สำเร็จได้ เช่น
วันแรกขอให้วิดพื้นได้อย่างถูกต้องสัก 1 ครั้ง
ในวันที่สองให้ได้สัก 3 ครั้ง ในวันที่สามให้ได้สัก 7
ครั้ง ในวันที่ 4
ให้ได้สัก 12 ครั้ง
แล้วค่อยๆ เพิ่มขึ้นจนสามารถวิดพื้นได้วันละ 30
ครั้ง
การก้าวจากก้าวเล็กในก้าวแรกย่อมนำไปสู่เป้าหมายความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ได้ แต่ถ้าพยายามหักโหมด้วยก้าวที่ยิ่งใหญ่ให้สำเร็จทันทีในวันแรก ย่อมทำให้เรา “ติดแหง็ก” ก้าวไม่ออก และพบกับความล้มเหลวตั้งแต่ก้าวแรก
เพราะเราเริ่มคิดที่จะก้าวแรกที่เป็นก้าวใหญ่ยาวทันที
อย่าลืมครับ
ก้าวเล็กเป็นก้าวนำสู่ความสำเร็จ!
3. ก้าวแรกเป็นก้าวนำสู่ก้าวต่อๆ
ไป
การที่เราก้าวออกไปก้าวแรกที่มีคุณภาพย่อมเปิดทางให้เราก้าวไปสู่ก้าวที่ยิ่งใหญ่ขึ้น
และ เป็นก้าวที่มีคุณภาพและคุณค่ายิ่งขึ้น
ถ้าเราไม่สามารถที่จะนำคนๆ หนึ่งในกลุ่มงานของเราแล้วใครที่ไหนจะวางใจให้ท่านนำคนทั้งแผนก? อย่าไปมองว่า ก้าวเล็กๆ นั้นด้อยค่าไร้ความสำคัญ แต่ก้าวแรกที่เล็กและธรรมดาเป็นก้าวที่ สำคัญ
ที่อยู่ข้างหน้าเราที่จะต้องก้าวไปด้วยความรับผิดชอบและใส่ใจเต็มกำลัง เราไม่รู้หรอกว่าก้าวแรกที่สั้นๆ เล็กๆ นี้จะนำเราไปสู่ที่ไหน!
30 (พระคริสต์)ตรัสอีกว่า “แผ่นดินของพระเจ้า
จะเปรียบเหมือนสิ่งใด?...31
ก็เปรียบเหมือนเมล็ดมัสตาร์ดเมล็ดหนึ่ง ตอนที่เพาะลงในดิน
ก็เล็กกว่าเมล็ดทั้งปวงทั่วทั้งแผ่นดิน 32 แต่เมื่อเพาะแล้วจึงงอกขึ้นจำเริญโตใหญ่กว่าผัก(พืช)ทั้งปวง
และแตกกิ่งก้านใหญ่พอให้นกในอากาศมาทำรังอาศัยอยู่ในร่มนั้นได้”
(มาระโก 4:30-32 มตฐ.)
ประเด็นใคร่ครวญเจาะลึก
วันนี้ อะไรคือก้าวสำคัญที่ท่านจะต้องก้าวออกไปก่อนก้าวอื่นๆ
ที่จะนำท่านไปสู่ความก้าวหน้าของงาน
ที่จะนำท่านให้บรรลุถึงจุดหมายที่ตั้งไว้ให้สำเร็จในเดือนข้างหน้านี้? แล้วท่านได้วางแต่ละก้าวเดินสำหรับงานนี้ไว้เป็นรายวันหรือไม่?
ประสิทธิ์ แซ่ตั้ง
บ้านแม่แก้ดน้อย สันทราย
เชียงใหม่
E-mail:
prasit.barnabus@gmail.com
081-2894499
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น