ทำไมคริสตจักรไม่เน้นชีวิตและพันธกิจนอกคริสตจักร?

เมื่อศิษยาภิบาล ผู้นำ และสมาชิกคริสตจักร มีโอกาสพูดคุยกันถึงเรื่องการทำพันธกิจชุมชน ผมพบว่าเกือบทั้งหมดต่างบอกว่าเป็นพันธกิจที่สำคัญ และเป็นพันธกิจที่คริสตจักรทุกแห่งต้องทำ แต่ในความเป็นจริงคริสตจักรส่วนใหญ่ที่พบเห็นในปัจจุบันยังอ่อนด้อยในการทำพันธกิจบริการรับใช้ชุมชน และเมื่อถามศิษยาภิบาล คณะธรรมกิจ และ สมาชิกคริสตจักรว่า ทำไมคริสตจักรอ่อนด้อยในการทำพันธกิจชุมชนทั้ง ๆ ที่เห็นว่าเป็นพันธกิจที่สำคัญ? ผมขอรวบรวมประมวลเหตุผลที่ได้มา มีดังนี้ครับ...

1. สมาชิกคริสตจักรมองว่าในคริสตจักรคือสถานที่ปลอดภัยจากสังคมโลก ในเวลาช่วงสั้น ๆ ที่สมาชิกคริสตจักรนมัสการพระเจ้าและสามัคคีธรรมร่วมกัน เป็นช่วงเวลาที่หลบออกจากสังคมโลกที่คริสตชนมองว่า “เลวร้าย-วุ่นวาย” เข้าไปเขตที่รู้สึกปลอดภัยที่อยู่ร่วมกันของบรรดาสมาชิกคริสตจักร เพราะเราคาดหวังว่าเป็นชุมชนที่ให้กำลังใจ ปลอบประโลมกันและกัน

2. การที่ทำให้ชุมชนคริสตจักรเติบโตขึ้น เป็นสาเหตุที่ทำให้สมาชิกคริสตจักรมุ่งเน้นชีวิตพันธกิจในคริสตจักรเท่านั้น เมื่อคริสตจักรมีการให้บริการต่าง ๆ แก่คนที่เข้ามาร่วมในคริสตจักร มีนโยบายที่ชัดเจน มีโบสถ์ที่เป็นศูนย์กลางของสมาชิกคริสตจักร มีคนทำงานเต็มเวลา มีผู้นำกลุ่มเล็กต่าง ๆ กิจกรรมต่าง ๆ เหล่านี้ทำให้เราสนใจแต่พันธกิจในคริสตจักร แม้บางอย่างเราไม่อยากจะทำก็ตาม

ถ้าจะไม่ให้สมาชิกคริสตจักรคุ้นชินแต่พันธกิจภายในคริสตจักร ผู้นำคริสตจักรจะต้องป้องกัน และ กระตุ้นสมาชิกของตนให้สนใจและตระหนักถึงความสำคัญของการทำพันธกิจนอกคริสตจักร หรือ พันธกิจในชุมชนอย่างตั้งใจ และ จงใจด้วย

3. ไม่มีใครเป็นแบบอย่างของการทำพันธกิจนอกคริสตจักร หรือ การทำพันธกิจในชุมชน ศิษยาภิบาลอาจจะมีการพูดถึงความสำคัญของการทำพันธกิจนอกคริสตจักร แต่ขาดการกระทำให้เห็นเป็นแบบอย่างที่เป็นรูปธรรม บางคริสตจักร ศิษยาภิบาลมีการกระตุ้นความสนใจของสมาชิกให้ใส่ใจพันธกิจนอกคริสตจักร แต่สิ่งที่ศิษยาภิบาลทำเป็นพันธกิจในคริสตจักรทั้งสิ้น ทำพันธกิจใน “ฝูงแกะ” ที่ตนเลี้ยงดูเท่านั้น จึงไม่มีใครนำสมาชิกเข้าไปทำพันธกิจในชุมชน

4. ในบางคริสตจักร เคยเกิดความขัดแย้งจากการออกไปทำพันธกิจนอกคริสตจักร ดังนั้น จึงไม่ได้ออกไปทำพันธกิจนอกคริสตจักรอีก เพื่อหลีกเลี่ยงความขัดแย้งใหม่ ๆ ที่อาจจะเกิดขึ้น และบางคริสตจักรอาจจะเคยมีประสบการณ์ที่ล้มเหลวในการทำพันธกิจนอกคริสตจักร

5. บางคริสตจักรยังมีชีวิตที่ขัดแย้งกันเองในคริสตจักร ทำให้ศิษยาภิบาล และ ผู้นำคริสตจักรไม่มีแรงและเวลาเหลือพอที่จะออกไปทำงานพันธกิจในชุมชน

6. บางคริสตจักรมีความขัดแย้งกับชุมชน เกิดการต่อต้านจากชุมชน ดังนั้น จึงมุ่งที่รวมตัวกันเฉพาะในคริสตจักรเพื่อให้กำลังใจกันและกัน และรู้สึกว่าในคริสตจักรคือแหล่งปลอดภัยสำหรับพวกเขาที่จะทำกิจกรรมพันธกิจของตน

7. เป็นคริสตจักรที่ขาดการสอน และ เสริมหนุนฝีกหัดให้สมาชิกตระหนักว่าการทำพันธกิจในชุมชนในชีวิตประจำวันของแต่ละคนเป็นหน้าที่ ความรับผิดชอบของการเป็นสาวกพระคริสต์ กล่าวคือคริสตจักรขาดการสอน และฟูมฟักสมาชิกให้เติบโตขึ้นในการรับใช้พระคริสต์ในชีวิตประจำวัน และ ที่สำคัญคือไม่มีการฝึกฝนอบรมสมาชิกในการทำพันธกิจในชุมชน ในการประกาศพระกิตติคุณของพระเยซูคริสต์ และขาดการติดตามเสริมหนุนจากศิษยาภิบาลและผู้นำคริสตจักร

8. เป็นคริสตจักรที่สมาชิกวัยแรงงาน และ หนุ่มสาว เข้าไปทำงาน และ ศึกษาต่อในเมืองใหญ่ สมาชิกคริสตจักรที่เหลืออยู่จะเป็นผู้สูงอายุ และ เลี้ยงดูหลาน-เหลนเล็ก ๆ ที่ลูกหลานนำมาฝากเลี้ยง ดังนั้น คริสตจักรจึงไม่มีใครที่จะออกไปทำพันธกิจในชุมชน

9. เป็นคริสตจักรที่สมาชิกส่วนใหญ่อ่อนด้อยในพระวจนะ มาร่วมคริสตจักรในวันอาทิตย์เพื่อประกอบศาสนพิธีมากกว่าที่จะนมัสการพระเจ้า และคริสตจักรขาดการสอน ฝึกหัด และติดตามหนุนเสริมสมาชิกในการเรียนรู้และดำเนินชีวิตตามพระวจนะ ดังนั้น สมาชิกจึงมิได้มีชีวิตที่เป็นสาวกพระคริสต์ประจำวันในสังคมชุมชน และไม่สนใจการทำพันธกิจในชุมชน

แล้วท่านล่ะครับ มีประสบการณ์เพิ่มเติมอะไรบ้างในเรื่องนี้ ผมขอร่วมเรียนรู้ด้วยครับ! และแบ่งปันผู้อ่านท่านอื่น ๆ เพื่อช่วยกันพัฒนาพันธกิจในชุมชนของคริสตจักรด้วยกันครับ

ประสิทธิ์ แซ่ตั้ง

บ้านแม่แก้ดน้อย  สันทราย  เชียงใหม่

E-mail: prasit.emmaus@gmail.com; 081-2894499