31 พฤษภาคม 2564

เราไม่ได้ห้อย “รูปเคารพ” ที่คอ แต่ห้อยที่ใจหรือเปล่า?

การที่เรามี “รูปเคารพ” ห้อยที่คอ ผูกที่ข้อมือ ผู้คนสังเกตเห็นได้ง่าย แต่ถ้าเราห้อย “รูปเคารพ” ที่ใจ ใครจะไปมองเห็นได้ง่าย? นอกจากสังเกตลึกลงในพฤติกรรมชีวิตเรา

เรื่อง “รูปเคารพ” เป็นข้อห้ามสำคัญข้อต้น ๆ ของพระบัญญัติสิบประการ

ในชีวิตของคริสตชน เรามีชีวิตอยู่เพื่อให้เป็นที่พอใจของพระเจ้าผู้ทรงสร้างและประทานชีวิตแก่  พระองค์คือผู้สร้างชีวิตของเรา เป็นเจ้าของชีวิตของเรา และมีพระประสงค์ในชีวิตของเราแต่ละคน เราต้องมีชีวิตที่องค์พระผู้เป็นเจ้ายอมรับตามพระประสงค์!

และนี่จะทำให้ชีวิตของเราง่ายขึ้นอย่างมหาศาล

พระเยซูคริสต์กล่าวว่า “...เราไม่ได้มุ่งที่จะทำตามใจของเราเอง แต่ตามพระประสงค์ของผู้ทรงใช้เรามา” (ยอห์น 5:30 มตฐ.)

ท่านทราบใช่ไหมครับว่า การที่เรามุ่งทำตามใจใคร หรือ ทำให้ใครพอใจ โดยไม่คำนึงว่าสิ่งที่เราทำนั้นเป็นที่พระเจ้าพอพระทัย หรือ ตามพระประสงค์หรือไม่ คน ๆ นั้นมีอิทธิพลเหนือชีวิตของเรา เป็น “พระเจ้า” ของเรา หรือไม่ก็เป็น “รูปเคารพของเรา”? ซึ่งพระบัญญัติสิบประการข้อแรกก็คือ “อย่ามีพระเจ้าอื่นใดต่อหน้าเรา” (อพยพ 20:3 อมธ.)

อะไรก็ตามที่เราให้อยู่ในที่ที่สูงสุด สำคัญสุดในชีวิตของเรา เรากำลังยกย่องสิ่งนั้นคนนั้นให้เป็น “พระเจ้า” ดังนั้น บ้านหรู รถยนต์รุ่นล่าสุด มือถือรุ่นใหม่สุด คนที่เราอยากได้เป็นคู่ชีวิต และ ตำแหน่งที่อยากไต่ขึ้นไปให้ถึง ความมั่งคั่งมั่นคงที่เราพยายามฉกฉวยมาให้ได้ในชีวิต...  

อะไรที่ขึ้นมาเป็น “หมายเลข 1” ในชีวิตของเรา ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้เป็นพระเจ้าของเรา แต่เรากำลังทำให้กลายเป็นพระเจ้าของเรา สิ่งนั้นเราเรียกว่า “รูปเคารพ” ของเราในชีวิต และการมีพฤติกรรมชีวิตเช่นนี้นี่เองที่เรากำลังทำรูปเคารพสำหรับตนเอง ที่นำเราไปสู่พระบัญญัติข้อที่ 2 คือ “ห้ามทำรูปเคารพสำหรับตน...” (อพยพ 20:4 มตฐ.) 

ในที่นี้รวมไปถึง การที่เรายอมให้ “ความคิดเห็น” “อุดมการณ์อื่นใดที่มิใช่พระประสงค์ของพระเจ้า” เข้ามาแทนที่พระประสงค์ของพระองค์ตามพระวจนะ นั่นก็เป็นรูปเคารพด้วยเช่นกัน เช่น ลัทธิประชาธิปไตย สังคมนิยม ทุนนิยม บริโภคนิยม อำนาจนิยม สิทธิมนุษยชน ความคิดอุดมการณ์เหล่านั้นเป็นรูปเคารพ เพราะมันมีอิทธิพลนำการเชื่อ การคิด การตัดสินใจ การดำเนินชีวิตของเรา และความสัมพันธ์ของเราในโลกนี้ แทนที่จะเราจะมีชีวิตเป็นไปตามพระประสงค์ของพระเจ้า

เปาโลกล่าวใน กาลาเทีย 1:10 ว่า “นี่ข้าพเจ้ากำลังมุ่งให้มนุษย์หรือพระเจ้ายอมรับกันแน่? หรือว่าข้าพเจ้ากำลังพยายามทำให้มนุษย์พอใจ? หากข้าพเจ้ากำลังพยายามทำให้มนุษย์พอใจ ข้าพเจ้าก็ไม่ใช่ผู้รับใช้ของพระคริสต์” (กาลาเทีย 1:10 อมธ.)

เราท่านแต่ละคนต่างต้องการให้คนอื่นรอบข้างยอมรับ นิยมชมชอบตนเอง เราพยายามทำให้คนเหล่านี้พึงพอใจตน ทำให้ “ผู้ใหญ่คนนั้น” พอใจตน แทนที่เราจะมีชีวิตและดำเนินชีวิตให้เป็นที่พึงพอใจของพระเจ้า ในฐานะที่เราแต่ละคนเป็นผู้รับใช้ของพระคริสต์ เราพึงมีชีวิตและดำเนินชีวิตให้เป็นที่พึงพอใจของพระเจ้า มิใช่เป็นที่พึงพอใจของคนอื่น หรือ ตนเอง

ถ้าเราทำสิ่งต่าง ๆ ในชีวิตประจำวัน เพื่อให้เป็นที่พึงพอใจ และรับการยอมรับของคนอื่นรอบข้าง   เราก็ไม่ได้เป็นผู้รับใช้ของพระคริสต์ “การเป็นผู้รับใช้พระคริสต์” ของเราจึงเป็นเพียง “หน้ากาก” หรือ “หัวโขน” เท่านั้น

ระวัง นั่นเป็นการห้อยรูปเคารพที่ “ใจ” (ที่มองเห็นได้ยาก) มิใช่ที่คอที่มองเห็นได้เด่นชัด!

ในทุกวันนี้ ถ้าเราจำเป็นจะต้องดำเนินชีวิตเพื่อให้เป็นที่พึงพอใจและเป็นที่ยอมรับของใครบางคน   แล้วเราจะมีชีวิตที่พึงพอใจของพระเจ้าได้ไหม? อย่างไร? เราจะต้องมีชีวิตเช่นไรถึงจะเป็นชีวิตที่พึงพอใจของพระเจ้าอย่างแท้จริง?



ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น