แล้วเราจะรับ “ความรอด” ไปทำไม?
ถ้าเช่นนั้น เราไม่ต้องทำดีก็รอดได้ใช่ไหม? ชีวิตที่ได้รับความรอดจึงไม่จำเป็นต้องทำการดีหรือเปล่า? ถ้าเช่นนั้น เรามี “ความรอด” ไปเพื่ออะไร? จำเป็นด้วยหรือที่เราต้องมีความรอด?
ในเอเฟซัส บทที่ 2 กล่าวไว้ชัดเจนว่า เราไม่ได้รับความรอดเพราะการทำดีของเรา เรารอดโดยพระคุณของพระเจ้าทางความเชื่อ แต่ที่เราได้รับความรอดก็เพื่อเราจะได้กระทำกิจการงานที่ดีที่พระเจ้าทรงจัดเตรียมไว้ล่วงหน้าให้เรากระทำ
พระคุณของพระเจ้าทรงกอบกู้ให้เรารอดออกจากวิถีชีวิตเดิมเข้าสู่วิถีชีวิตใหม่ในพระคริสต์ เป็นความรอดของชีวิตทุกด้าน เพื่อเราจะมีโอกาสและสามารถที่จะเข้าร่วมมีส่วนทำการดีตามพระประสงค์ของพระเจ้าสำหรับโลกนี้
ในมุมมองและความเข้าใจของคริสตชนส่วนใหญ่จะมองว่า ความเชื่อ การกระทำในชีวิต และความรอด มีความสัมพันธ์เกี่ยวข้องกันอย่างสับสนแตกต่างกันออกไป กล่าวคือ บางคนคิดว่าการกระทำดีของเราทำให้เราได้รับความรอด ซึ่งเป็นความคิดที่ขัดแย้งแตกต่างจากเอเฟซัส บทที่ 2 บ้างกลับคิดว่าการทำดีไม่เกี่ยวข้องอะไรกับความรอด และนี่ก็เป็นความคิดที่แตกต่างจากเอเฟซัส บทที่ 2
[8] เพราะว่าท่านทั้งหลายได้รับความรอดโดยพระคุณผ่านทางความเชื่อ ความรอดนี้ไม่ได้มาจากตัวท่านเอง แต่เป็นของประทานจากพระเจ้า [9] ไม่ใช่ความรอดโดยการประพฤติ เพื่อจะไม่มีใครอวดได้ [10] เพราะเราทั้งหลายเป็นผลงานของพระเจ้าซึ่งทรงสร้างในพระเยซูคริสต์เพื่อให้ทำการดีที่พระเจ้าทรงจัดเตรียมไว้ล่วงหน้าให้เราทำ (เอเฟซัส 2:8-10 อมธ.)
ในข้อที่ 10 ต้นประโยคกล่าวชัดว่า “เพราะเราทั้งหลายเป็นผลงานของพระเจ้า” ที่ทำให้เราต้องใส่ใจในรายละเอียดของพระธรรมข้อนี้ที่มีสัจจะความจริงที่ไม่ธรรมดา
ข้อความทั้งหมดของข้อที่ 10 ที่ต่อจากประโยคแรกที่กล่าวข้างต้นที่ว่า เราเป็นผลงานของพระเจ้าซึ่งทรงสร้างในพระเยซูคริสต์ แล้วบอกชัดเจนว่า “...เพื่อให้ทำการดีที่พระเจ้าทรงจัดเตรียมไว้ล่วงหน้าให้เราทำ” ถ้าเราอ่านพระธรรมข้อนี้แบบผ่าน ๆ เราจะเกิดความความเข้าใจที่สับสน เปาโลพูดเสียยืดยาวเพื่อบอกผู้อ่านว่า ความรอดที่เราได้รับนั้นมิได้มาจากการทำดีของเราเองใช่ไหม? แต่ในตอนท้ายข้อทำไมกลับมาพูดว่า เราได้ถูกสร้างขึ้นใหม่ในพระเยซูคริสต์เพื่อกระทำการดี?
ให้เราอ่านอย่างระมัดระวังในตรรกะที่เปาโลใช้ ใช่ครับ เราได้รับความรอดโดยพระคุณพระเจ้าทางความเชื่อ เราจึงไม่ได้รับความรอด “โดยการประพฤติ...” แน่นอนชัดเจนว่าเราไม่ได้รอดด้วยการกระทำดีของเราเอง นี่คือฐานเชื่อกรอบคิดหนึ่ง (mindset) ของคริสตชนที่แตกต่างจากหลักคิดหลักเชื่อของหลาย ๆ ศาสนาและหลักปรัชญาทั้งหลายอย่างสิ้นเชิง
ดังนั้น เราจึงไม่ได้รับความรอดเพราะการประพฤติดีของเราเอง แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า การประพฤติดี กระทำดีการกระทำถูกนั้นไม่เกี่ยวข้องกับความรอด ในเอเฟซัสกล่าวไว้อย่างชัดเจนว่า ความรอด และ การทำการดีนั้นเกี่ยวข้องสัมพันธ์กันอย่างใกล้ชิด การกระทำดีมิได้นำถึงซึ่งความรอด แต่การกระทำดีนั้นเป็นผลพวงจากการที่คน ๆ นั้นได้รับความรอด
เรากล่าวได้ว่า “เราไม่ได้มีชีวิตรอดด้วยการกระทำดี แต่เราได้รับความรอดในชีวิตเพื่อที่จะทำการดี” และการกระทำดีเป็นตัวบ่งชี้ หรือ ชี้วัดว่า เรามีชีวิตที่ได้รับความรอดในพระคริสต์
ถ้าเรายังไม่ได้รับความรอด แล้วเราจะทำการที่ดีตามพระประสงค์ของพระเจ้าที่เตรียมไว้ได้อย่างไร? เราจะมีพลังชีวิตทำการดีที่พระเจ้าเตรียมไว้อย่างไรได้?
ดังนั้น จึงกล่าวได้ว่า ในเอเฟซัส 2:4-8 ความรอดจึงมิใช่เหมือน “บัตรผ่านประตูเข้าสวรรค์” เมื่อตายแล้ว แต่ความรอดเป็นการที่เราได้รับชีวิตใหม่โดยความรักเมตตาและพระคุณของพระเจ้าผ่านทางพระราชกิจของพระเยซูคริสต์ที่กระทำบนโลกนี้ เมื่อเราได้รับความรอดเข้าสู่ชีวิตใหม่ ยังผลให้เราดำเนินชีวิตในวิถีชีวิตใหม่คือชีวิตในพระคริสต์ในโลกนี้ ด้วยร่างกายเดิมของเรา แต่ในวิถีการดำเนินชีวิตใหม่ที่พระเจ้าได้เตรียมไว้ล่วงหน้าเพื่อเรา
ในบางครั้งการดำเนินชีวิตของเราก็ตกหลุมตกร่องจากวิถีชีวิตที่พระเจ้าทรงจัดเตรียมไว้ กลับไปมีชีวิตในเส้นทางเดิม โดยไม่รู้ ไม่ตระหนัก หรือ มองข้าม “การดี” ที่พระเจ้าทรงจัดเตรียมให้เรากระทำหลังได้รับความรอดแล้ว
แท้จริงแล้ว การที่เราได้รับความรอดเพราะพระราชกิจของพระเจ้า และที่เรารอดเป็นผลงานชิ้นเอกที่พระเจ้าทรงกระทำโดยทางพระเยซูคริสต์ ยิ่งกว่านั้น พระองค์ยังได้ทรงจัดเตรียม “การดี” ให้เรากระทำเมื่อได้รับความรอดแล้ว การดีที่ว่านี้ เป็นพระราชกิจแห่งการกอบกู้พลิกฟื้นโลกนี้ขึ้นใหม่ เป็นพระราชกิจการเสริมสร้างใหม่ในสิ่งที่แตกหัก เสียหาย และพังทลาย ให้กลับมาเป็นสังคมโลกใหม่ เป็นสังคมโลกที่เกิดผลดี และทำให้สรรพชีวิตที่พระองค์ทรงสร้างกลับสู่คุณค่าความหมายตามพระประสงค์แห่งการทรงสร้างเดิมของพระองค์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น