ผู้นำแบบไหน?

เราเป็นผู้นำที่ทำในสิ่งที่เราสามารถทำได้อย่างดีเท่านั้น  หรือ  เรารวบงานไว้ทำเองทั้งหมด?

เพราะเราเห็นว่า ไม่มีใครที่จะทำได้  หรือ 

เพราะเราไม่ไว้ใจการทำงานของคนอื่นว่าจะทำได้ดีเท่าเรา

เพราะเราไม่ได้สร้างคนให้รู้ในสิ่งที่เรากำลังทำ  เพื่อเขาจะสามารถจัดการในส่วนของตนเอง

เพราะเราไม่ได้ฝึกฝนคนบางกลุ่มให้สามารถทำบางอย่างตามความสามารถที่เขามี

เพราะเราต้องการที่จะควบคุมทุกอย่างให้เป็นอย่างที่เราต้องการ

เพราะเรายังไม่เห็นคุณค่าของคนรอบข้าง  

เลยไม่ได้หนุนเสริมให้เขาขึ้นมาร่วม “นำ” กับเรา

ปัจจุบันนี้เรามีผู้นำที่ “ทำงานหนัก” จำนวนมาก  

      แต่หาผู้นำที่ทำงานอย่าง “ชาญฉลาด” ได้เพียงน้อยนิด

ปัจจุบันเราจึงมีแต่ผู้นำที่กำลัง “อ่อนเปลี้ยหมดแรง” 

เพราะมีแต่ผู้นำที่ทำงานหนัก

ปัจจุบันงานของเราจึงมักหยุดชะงักไม่สามารถก้าวไป

เพราะเราขาดผู้นำที่ทำงานอย่างชาญฉลาด

ปัจจุบันผู้นำของเรากำลังตกในภาวะ หมดแรง  หมดไฟ  หมดใจ  หมดนิมิตหมาย

แล้วองค์กรของเรากำลังหมดอนาคตด้วยหรือเปล่าเนี่ย!?

ความจริงของภาวะการเป็นผู้นำไม่ได้อยู่ที่ว่า...

“เราทำอะไรได้บ้าง” หรือ “เราทำได้มากน้อยแค่ไหน”

แต่ขึ้นอยู่กับว่า “เราสามารถสร้างคนอื่นๆ ขึ้นมาทำในสิ่งต่างๆ ด้วยกันได้หรือไม่” ต่างหากที่วัดกึ๋นความเป็นผู้นำของเรา

เราสามารถหนุนเสริมให้คนรอบข้างใช้ศักยภาพ/ความสามารถที่แต่ละคนมี มาประสานเสริมเพิ่มต่อกันหรือไม่

เราสามารถสร้างคนมากมายและหลากหลายศักยภาพความสามารถเป็นทีงานเดียวกันหรือไม่

สิ่งนี้ต่างหากที่วัดกึ๋นความเป็นผู้นำของเรา

ภาวะผู้นำของเราไม่ได้เด่นชัดเมื่อเราแสดงอำนาจสั่งการลูกน้อง และ คนอื่น

แต่ภาวะผู้นำของเราจะเด่นชัดขึ้นเมื่อเราสามารถเสริมลูกน้องให้ทำสำเร็จในสิ่งที่เขาทำได้ดี

ภาวะผู้นำของเราจะทอแสงเรืองรองเมื่อเพื่อนร่วมงานทำงานร่วมกับเราอย่างรู้สึกมีคุณค่าและความสุข

ภาวะผู้นำของเราเกิดจากการยอมรับ  เชิดชู  ยกย่องจากเพื่อนร่วมงานของเรา

มิใช่การที่เราพยายาม “ยกหาง” ตนเองให้เด่นดัง

การเป็นผู้นำของเราเพื่อเราจะมีโอกาสที่จะ “ให้” แก่คนอื่น

การเป็นผู้นำของเรามิใช่เพราะมีตำแหน่งจึงมีอำนาจเพื่อตนเอง

แล้วใช้อำนาจในการทำงานเพื่อกอบโกยผลประโยชน์สำหรับตนเอง ครอบครัว และ พวกพ้องที่เยินยอตน

ความเป็นผู้นำมิใช่ความสามารถที่จะทำให้กรรมการอำนวยการเออออห่อหมกในแผนงานของตนเองแม้จะไม่เหมาะสม

ความเป็นผู้นำมิใช่ความสามารถในการสร้างวัตถุสิ่งของ   แต่ทำลายศักดิ์ศรีและความเป็นคนของผู้อื่น

ความเป็นผู้นำมิได้ขึ้นอยู่กับการใช้อำนาจกดทับบังคับลูกน้อง

การเป็นผู้นำไม่ใช่ความสามารถที่จะทำอะไรก็ได้ตามใจปรารถนาของตนเอง

แต่พระเยซูคริสต์ทรงเป็นผู้นำที่ยอมให้ชีวิตเพื่อคนอื่นจะมีชีวิตที่ดีขึ้น

มิใช่เป็นผู้นำที่รับใช้คนอื่นเพื่อหวังผลประโยชน์ตอบแทนตนเอง

พระองค์เป็นผู้นำที่กระทำตามพระประสงค์ของพระบิดา  มิใช่ “ตามใจชอบ”

ที่สำคัญ   การเป็นผู้นำมิใช่การมาชุบตัวในองค์กรเพื่อตนจะมีภาพลักษณ์และชีวิตที่ดีขึ้น

ทุกวันนี้เราเป็นผู้นำแบบไหนกัน?

ทุกวันนี้องค์กรของเรามีผู้นำแบบไหนมากกว่ากัน?

ประสิทธิ์ แซ่ตั้ง

บ้านแม่แก้ดน้อย  สันทราย  เชียงใหม่

E-mail: prasit.barnabus@gmail.com

081-2894499